Ολόκληρη η χώρα τρέμει από οργή και θλίψη, για τις ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα στις γραμμές του τρένου, στα αιματοβαμμένα Τέμπη. Μια τραγωδία που, σε ένα κανονικό κράτος, θα είχε αποτραπεί από τα πρώτα μέτρα πορείας δυο συρμών στην ίδια γραμμή. Μια τραγωδία που -ενδεχομένως, γιατί ούτε αυτό είναι εγγυημένο- θα είχε αποτραπεί, αν οι λειτουργοί άκουγαν τους ανθρώπους που εκλιπαρούσαν για μέτρα, προειδοποιώντας για τις αποφράδες σκηνές που βιώσαμε το βράδυ της 28ης Φλεβάρη. Αλλά και μια τραγωδία, η οποία ήρθε να προστεθεί σε τόσες και τόσες άλλες αυτού του δύσμοιρου έθνους, που έχουν συντελεστεί γιατί οι νόμοι, η σωστή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και η κοινή λογική δεν βρέθηκαν ποτέ στην ίδια γραμμή.
Αν ρίξουμε μια ματιά στο τι προβλέπει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας για τις σιδηροδρομικές διαβάσεις, είναι να κάνουμε το σταυρό μας κάθε φορά που περνάμε από σχετικό σημείο. Δεν χρειάζεται να δούμε κάποιο παρανοϊκό σκηνικό όπως αυτό στο Αμύνταιο, όπου το τρένο περνάει αφού σηκώνονται οι μπάρες. Η επίκληση στην ανωτέρα δύναμη θα πρέπει να γίνεται αυτόματα εν όψει διάβασης, διότι απλούστατα αν έρθει αυτή η έρμη, «η κακιά η ώρα», υπάρχει πιθανότητα ο μόνος που θα φταίει να είναι ο οδηγός του οχήματος, που επιχειρεί να την περάσει!
Όπως αναφέρει το Άρθρο 27 του Κ.Ο.Κ. για τις ισόπεδες σιδηροδρομικές διαβάσεις:
1. Αυτοί που χρησιμοποιούν τις οδούς οφείλουν να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσοχή, όταν πλησιάζουν ή διασχίζουν σιδηροδρομικές διαβάσεις και να τηρούν τους πιο κάτω κανόνες:
α) Ο οδηγός οχήματος υποχρεούται να μειώνει την ταχύτητα του οχήματός του προ των πινακίδων αναγγελίας κινδύνου Κ-31 έως Κ-35.
β) Προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης, χωρίς κινητά φράγματα ή φωτεινή σηματοδότηση, που επισημαίνεται με πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας Ρ-2 και πλησίον σιδηροδρομικής διάβασης με πινακίδα Κ-36 ή Κ-37, ο οδηγός υποχρεούται να διακόπτει την πορεία του στην ειδική προς τούτο γραμμή, ή, σε περίπτωση που δεν υπάρχει τέτοια, στη θέση που βρίσκονται οι πινακίδες και να μην εκκινεί, αν βεβαιωθεί να δεν πλησιάζει σιδηροδρομικός συρμός.
γ) Προ ισόπεδης σιδηροδρομικής διάβασης, που επισημαίνεται με φωτεινή σηματοδότηση, με κινητά φράγματα που λειτουργούν αυτόματα, ο χρήστης της οδού υποχρεούται, μπροστά από ερυθρό φως που αναβοσβήνει ή μπροστά από δύο τέτοια φώτα τα οποία αναβοσβήνουν διαδοχικά, να διακόπτει την πορεία προ της ειδικής γραμμής ή προ του σηματοδότη, αν δεν υπάρχει τέτοια. Την ίδια υποχρέωση έχει και στην περίπτωση ηχητικού σήματος που εκπέμπει συσκευή εγκατεστημένη
στη διάβαση.
δ) Αυτοί που χρησιμοποιούν την οδό υποχρεούνται να μην εισέρχονται σε ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση, όταν τα κινητά φράγματα έχουν κλείσει την οδό και κατά το χρόνο που αυτά ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν.
ε) Αυτός που διασχίζει ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση οφείλει να κινείται χωρίς καθυστέρηση.
στ) Ουδείς οδηγός επιτρέπεται να εισέρχεται σε ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση, χωρίς προηγουμένως να βεβαιωθεί ότι δε θα υποχρεωθεί να ακινητοποιηθεί πάνω σε αυτήν. Σε περίπτωση αναγκαστικής ακινητοποίησης του οχήματος πάνω στις σιδηροτροχιές, κατά το χρόνο που διέρχεται την ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση, ο οδηγός ως και οι λοιποί χρήστες της οδού πλησίον της διάβασης υποχρεούνται να το μετακινήσουν και αν δεν μπορούν να ειδοποιήσουν αμέσως και με κάθε τρόπο τους μηχανοδηγούς των σιδηροδρομικών οχημάτων για τον κίνδυνο.
«2. Ο οδηγός που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 1 περίπτωση β’, γ’ και δ’ του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο επτακοσίων (700,00) ευρώ και αφαίρεση της άδειας ικανότητας οδηγού για εξήντα (60) ημέρες, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία του άρθρου 103 του παρόντος Κώδικα, τις δε λοιπές διατάξεις του άρθρου αυτού με διοικητικό πρόστιμο ογδόντα (80,00) ευρώ.»
«3. Η έλλειψη ηχοφωτεινής σηματοδότησης ή κινητών φραγμάτων σε ισόπεδη σιδηροδρομική διάβαση ή προσώπου ρυθμίζοντος τη σε αυτήν κυκλοφορία, ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ‘Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ για τις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις και το προσωπικό τους, για οποιοδήποτε ατύχημα το οποίο μπορεί να συμβεί στην αφύλακτη σιδηροδρομική διάβαση, εφόσον αυτό οφείλεται στη μη τήρηση των σχετικών διατάξεων του παρόντος Κώδικα ή άλλου νόμου, από αυτούς που επιχειρούν να διέλθουν από τη διάβαση αυτή.»
Τι μας λέει ο Κ.Ο.Κ., με λίγα και περιεκτικά λόγια; Πως εμείς, οι οδηγοί, επιφορτιζόμαστε με ένα σωρό υποχρεώσεις και ελέγχους πριν περάσουμε σιδηροδρομική διάβαση, για τις οποίες -κατά πάσα νομική βεβαιότητα- θα καταστούμε υπεύθυνοι σε περίπτωση ατυχήματος. Τράκαρες με το τρένο γιατί δεν υπήρχαν σηματοδότες ή μπάρες; Φταις γιατί δεν κοίταξες, και θα πληρώσεις και 700 ευρώ πρόστιμο (κι άντε βρες άκρη μετά αν υπάρχουν πινακίδες υποχρεωτικής διακοπής πορείας, αν είναι σε ευκρινές σημείο, αν δεν είναι ζωγραφισμένες κλπ). Σε χτύπησε συρμός γιατί έσβησε το αυτοκίνητο πάνω στη διάβαση; Φταις γιατί «προηγουμένως δεν είχες βεβαιωθεί ότι δεν θα υποχρεούσουν να ακινητοποιηθείς πάνω σε αυτήν».
Το τέλος της παραγράφου 3 υποτίθεται παρέχει μια κάποια νομική προστασία στον πολίτη (το «εφόσον αυτό οφείλεται στη μη τήρηση των σχετικών διατάξεων του παρόντος Κώδικα ή άλλου νόμου, από αυτούς που επιχειρούν να διέλθουν από τη διάβαση αυτή»), αλλά αποκλειστικά σε περίπτωση ατυχήματος επί αφύλακτης διάβασης – και εκεί, περισσότερα «παράθυρα» και «τρύπες» υπέρ της σιδηροδρομικής εταιρίας δημιουργεί, παρά «δίχτυ» για τον πολίτη. Ακόμα και σε φυλασσόμενη, πάντως, το πιθανότερο είναι να βρεις το μπελά σου. Αν, ας πούμε, πέρναγε κάποιος στο Αμύνταιο όταν σηκώθηκαν οι ράμπες και το τρένο ερχόταν κανονικά, με το χειρότερο δυνατό σενάριο του «μπαμ», ενδέχεται να αντιμετώπιζε και κατηγορίες από πάνω, γιατί δεν έλεγξε την κυκλοφορία! Απλά, θα προέκυπταν και ευθύνες για την εταιρία (άλλο που μετά θα πάλευες να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας). Προσοχή: αυτά σε φυλασσόμενη διάβαση. Σε αφύλακτη; Ο Θεός μαζί μας. Ο νόμος, πάντως, όχι.
