Βλέπουμε συχνά-πυκνά αυτοκίνητα καλυμμένα με περίεργες επενδύσεις, που άλλες φορές παραπέμπουν σε στρατιωτική παραλλαγή και άλλες, είναι τόσο έντονες ώστε δεν ξεχωρίζει καν το σχήμα του αμαξώματος. Το καμουφλάζ είναι καίριο συστατικό των δοκιμών εξέλιξης, προστατεύοντας τη δουλειά των σχεδιαστών από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Τα πρωτότυπα δοκιμών μπορεί να κυκλοφορούν στους δρόμους, μέχρι και 5 χρόνια πριν την παρουσίαση του κανονικού μοντέλου. Κανένας κατασκευαστής δεν θέλει να δώσει την ευκαιρία στους ανταγωνιστές να δούνε ένα μελλοντικό προϊόν, ειδικά τόσο νωρίς. Οι δοκιμές για να είναι ακριβείς, εξυπακούεται πως δεν γίνεται να πραγματοποιούνται μόνο σε πίστες ή ακραία περιβάλλοντα (ερήμους και Αρκτική, για παράδειγμα), όπου οι φωτογράφοι είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν ή σπανίζουν. Όπως όλες οι μεγάλες εταιρίες, έτσι και οι αυτοκινητοβιομηχανίες σχεδιάζουν κάθε βήμα εξέλιξης ενός προϊόντος με σχολαστική μελέτη, ελέγχοντας τη ροή πληροφοριών. Μια κατασκοπευτική φώτο χωρίς καμουφλάζ, εκτός του ότι «δίνει» το προϊόν στον ανταγωνισμό, προκαλεί και ανεπανόρθωτη ζημιά στην προώθησή του.
Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του τεστ αποφυγής ταράνδου
Αναλόγως του σταδίου εξέλιξης, οι προστατευτικές επενδύσεις διαφέρουν. Η Audi, για παράδειγμα, 6 μήνες πριν την επίσημη παρουσίαση του νέου S3 έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες του μοντέλου, που το έδειχναν σχεδόν στην τελική του μορφή
Η BMW, αντίθετα, είναι πιο κρυψίνους με την επερχόμενη M3 G80
H Land Rover πάλι, ακολούθησε διαφορετική τακτική. Χρησιμοποιούσε μεν βαρύ καμουφλάζ στην εξέλιξη του νέου Defender, όμως ήθελε να ξέρει ο κόσμος -και οι φωτογράφοι- πως το μυστήριο 4×4 είναι «το καλύτερο μακράν» (διαχρονικό motto της βρετανικής εταιρίας) – άρα μοντέλο της, δημιουργώντας κλίμα προσμονής και αγωνίας
Σε κάθε περίπτωση, το καμουφλάζ στα αυτοκίνητα έχει στρατιωτική προέλευση. Δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός, καθώς η κάλυψη-απόκρυψη είναι από τις βασικές επιχειρησιακές ασκήσεις των ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας. Οι ακριβείς ρίζες του, όμως, και το πώς αξιοποιούνταν είναι κάτι το αξιομνημόνευτο.
Δείτε ακόμα: Όταν η Mercedes πήγε να «ξεκάνει» την BMW
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι φρεγάτες, τα αντιτορπιλικά, τα τάνκερ και τα μεταγωγικά πλοία χρησιμοποιούσαν την τεχνική «dazzle camouflage», ή «razzle dazzle» για τους Αμερικανούς. Η «εκθαμβωτική παραλλαγή» αποτελεί εφεύρεση του Βρετανού καλλιτέχνη Normal Wilkinson (παρακάτω η δημιουργία του) και η πρώτη χρήση της, αποδίδεται στα πολεμικά πλοίου του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στις αρχές του 20ου αιώνα. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα είδη καμουφλάζ, το razzle dazzle δεν είχε σκοπό την απόκρυψη, αλλά την παραπλάνηση.
Τα πλοία βάφονταν σε κυματοειδή ή διαδοχικά σχέδια, κάνοντας πολύ δύσκολη την αναγνώρισή τους. Σκοπός δεν ήταν απαραίτητα η μη ανίχνευσή τους από τα υποβρύχια, αλλά η αδυναμία ιχνηλάτησης. Ο χειριστής του περισκοπίου μπορεί να έβλεπε το καράβι, όμως δεν μπορούσε να υπολογίσει ταχύτητα, απόσταση, κατεύθυνση, ακόμα και μέγεθος.
Διαβάστε επίσης: Το αυτοκίνητο που ταπείνωσε την αστυνομία (+video)
Κατά συνέπεια, δεν μπορούσε να «κλειδώσει» η στόχευση καθότι οι συντεταγμένες ήταν στο περίπου. Αν η θάλασσα είχε αρκετό κύμα, δε, και ανάλογα το μοτίβο του καμουφλάζ, ήταν δυνατή η παραποίηση του μεγέθους. Για παράδειγμα, ένα αντιτορπιλικό φαινόταν μικρότερο λόγω μίξης κυμάτων-σχεδίου, «περνώντας» για μεταγωγικό. Μια κορβέτα μπορούσε να μοιάσει με πλοιάριο και ούτω καθεξής.
