Μέχρι πριν λίγα χρόνια αν έβαζε κανείς μια Μustang ανεξαρτήτου έκδοσης να δοκιμαστεί στην απότομη αλλαγή λωρίδας, το πιθανότερο ήταν να έσβηνε από τον φόβο της. Η παλαιολιθική διάταξη του άκαμπτου άξονα πίσω δεν άφηνε πολλά περιθώρια για αισιοδοξία στο pony car αναφορικά με το στρίψιμο, αφήνοντας την ορμή των V8 κινητήρων αποκλειστικά για τις ευθείες (ή για drift και burnout).
Δείτε ακόμα: Μία «ιπτάμενη» Ford Mustang 710 ίππων (+video)
Όλα άλλαξαν με τον ερχομό της 6ης γενιάς, όπου η Mustang αποφάσισε να μπει στον 21ο αιώνα και να υιοθετήσει διάταξη πολλαπλών συνδέσμων. Ήρθαν και τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα μαγνητοροϊκά αμορτισέρ της ανάρτησης MagneRide κι από εκεί που το εμβληματικό Ford ήταν «κατηγορούμενος», έγινε «δικαστής» στο «εδώλιο» των στροφών. Κάτι που επαληθεύει το καθιερωμένο πια τεστ αποφυγής ταράνδου, το οποίο η Mustang πέρασε σαν να μην υπήρχε.
Τα 77 χλμ./ώρα αποδείχτηκαν μικρό εμπόδιο, ενώ και στα 80 χλμ./ώρα ο πρέσβης του «Μπλε Οβάλ» δεν φάνηκε να αγχώνεται ιδιαίτερα. Έπρεπε να φτάσουμε στα 82 χλμ./ώρα για να «θρηνήσουμε» κώνο, αλλά κι αυτός ήταν ο μεσαίος του τελευταίου διαδρόμου. Μέχρι εκεί η Μustang πορεύτηκε με αξιοθαύμαστη σταθερότητα, χτυπώντας τον κώνο καθαρά λόγω υποστροφής. Και πάλι, όμως, μπήκε στον τελευταίο διάδρομο έχοντας περάσει τους δυο προηγούμενους άκοπα. Αρκεί να δει κανείς τις αντίστοιχες επιδόσεις της Alpine A110 στο ίδιο τεστ, για να αντιληφθεί το μέγεθος της επιτυχίας του αμερικανικού αυτοκινήτου.
Διαβάστε επίσης: Δοκιμή Ford EcoSport 1.5 λτ. EcoBlue 125 PS AWD
Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως η δοκιμασία διεξήχθη με το MagneRide ρυθμισμένο στο πρόγραμμα Normal, που είναι το πιο ήπιο από τα τρία διαθέσιμα. Θα είχε ενδιαφέρον πόσο καλύτερα -και αν- θα τα κατάφερνε με κάποιο εκ των πιο επιθετικών Sport ή Sport+ επιλεγμένο. Επίσης πρόκειται για την «καλή» Mustang, με τον 5λιτρο V8 των 460 ίππων. Ενδεχομένως η μικρότερη με τον 2.3 EcoBoost να τα πηγαίνει ακόμα καλύτερα, ελέω λιγότερου βάρους στον εμπρός άξονα.
