Ο άνθρωπος είναι μυστήριο ον. Όσα περισσότερα έχει, τόσο πιο πολύ ψάχνει για το παραπάνω. Συνάμα, όμως, νοσταλγεί τις εποχές της απλότητας. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τα αυτοκίνητα, δύσκολα θα ανακαλέσει κάποιος.
Τα σημερινά μοντέλα είναι πιο ασφαλή, ολοκληρωμένα, καλοεξοπλισμένα και πλήρη σε προσφορά υπηρεσιών από ποτέ. Παρόλα αυτά, υπάρχει η πεποίθηση πως δεν είναι όσο γερά ήταν πριν 15-20 χρόνια. Στον όρο «γερό» βάλτε αξιοπιστία, ανθεκτικότητα, ποιότητα κατασκευής και οτιδήποτε σχετίζεται με την απροβλημάτιστη/μακροχρόνια λειτουργία. Κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο; Προφανώς, μονολεκτική απάντηση δεν υφίσταται. Έχουν αλλάξει τόσο τα δεδομένα και οι προδιαγραφές των αυτοκινήτων σε δυο δεκαετίες, ώστε απευθείας σύγκριση καθίσταται αυτομάτως άτοπη – και άδικη, σε αμφότερες τις πλευρές. Περισσότερο, όμως, για τα καινούργια. Ας πάρουμε ως πρώτο παράδειγμα, τα δυο Toyota της φωτογραφίας.
Δείτε ακόμα: Σας έχει λείψει το Nissan Sunny;
Το Corolla 7ης γενιάς είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα τετράτροχα που μπορεί να συναντήσει κανείς, ακόμα και σήμερα – 28 ολόκληρα χρόνια από την παρουσίασή του. Το Auris δεν έχει να ζηλέψει τίποτα, όντας πρώτο σε έρευνες αξιοπιστίας μεταχειρισμένων. Από πλευράς εξοπλισμού και τεχνικών χαρακτηριστικών, το καινούργιο θυμίζει…αστρόπλοιο σε σχέση με το παλιό. Αντιστοίχως, βέβαια, είναι και πιο πολύπλοκο. Το Corolla του 1992 είχε αερόσακους οδηγού-συνοδηγού, ABS, ηλεκτρικά παράθυρα και air condition όλα κι όλα – κι αυτά, στον προαιρετικό εξοπλισμό! Το Auris βρίθει ηλεκτρικών ευκολιών και ηλεκτρονικών βοηθημάτων, διαθέτει 1.200άρι τούρμπο και υβριδικό μοτέρ στην γκάμα (μαζί με ντίζελ), όντας πλούσια εξοπλισμένο. Δια της απλής αναλογικής, υπάρχουν πολλά περισσότερα μέρη. Κατά συνέπεια, αναλόγως αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει δυσλειτουργία κάποιο.
Οι κυριότεροι υπαίτιοι για την -ιδιαιτέρως διαδεδομένη- πεποίθηση πως τα νέα μοντέλα υστερούν συγκριτικά με τους σχετικά μακρινούς προγόνους, είναι δύο: τα ηλεκτρονικά και το downsizing. Για το πρώτο σκέλος, τα γεγονότα είναι απλά. Οι ECU με τους αισθητήρες και τα λοιπά ψηφιακά χαρακτηριστικά, αποτελούν τον Νο1 λόγο να πάει ένα αυτοκίνητο στο συνεργείο ή τον γερανό της οδικής βοήθειας. Σημαίνει παράλληλα ότι μπορούν να αποτρέψουν ένα τετράτροχο να γράψει χιλιόμετρα; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα δυο ερευνών. Στην πρώτη, η Mercedes E-Class W211 βρίσκεται στις πρώτες θέσεις εμφάνισης βλαβών στα ηλεκτρονικά. Στην δεύτερη, το ίδιο ακριβώς μοντέλο, εμφανίζεται να διανύει περισσότερες από 170.000 χλμ. σε βάθος 10ετίας.
Βέβαια, ο αριθμός ωχριά μπροστά στα 2,1 εκατ. χλμ. που έχει διανύσει μια W124 του 1986. Η οποία, πάντως, έχει κάτω από το καπό έναν απλούστατο 5κύλινδρο ατμοσφαιρικό πετρελαιοκινητήρα των 2.5 λίτρων και 90 ίππων. Οι επιδόσεις; 0-100 χλμ./ώρα σε 16,5 δλ. και τελική 175 χλμ./ώρα. Για εξοπλισμό και gadgets, ούτε λόγος. Κοντολογίς, και σε ελαφρώς ελεύθερη διατύπωση, η παλιά Mercedes δεν έχει κάτι να χαλάσει! Κάπως έτσι, ερχόμαστε στο δεύτερο σκέλος. Το downsizing.
Διαβάστε επίσης: Πολλά κυβικά ατμόσφαιρα ή λίγα με τούρμπο;
Εξ ορισμού, για να αποδώσει ένα 1.000άρι -τρικύλινδρο, ως επί το πλείστον- μοτέρ την ισχύ των παλαιότερων ατμοσφαιρικών τετρακύλινδρων 1.6 (ή 2λιτρων, σε ορισμένες περιπτώσεις) και να την συνδυάσει με κατανάλωση και εκπομπές ρύπων 1.2 (και λιγότερο), θα πρέπει να κουβαλάει τεχνολογία πάνω του. Αλλά και να είναι «πουσαρισμένο». Συνθήκες που προϋποθέτουν σχολαστική συντήρηση από πλευράς ιδιοκτήτη. Εδώ, να πάρουμε ένα δεύτερο παράδειγμα.
Το Hyundai Accent συγκαταλέγεται στους πιο φημισμένους «σκύλους» των 2 τελευταίων δεκαετιών. Το μοντέλο που έβαλε τους Κορεάτες στον ευρωπαϊκό χάρτη και τους βοήθησε να εξελιχθούν σε «βαρόνο» της αυτοκίνησης, είναι από τα πιο ανθεκτικά αυτοκίνητα που μπορεί να συναντήσει κανείς. Ακόμα και με κατάμαυρα λάδια, τα οποία αντικαθίστανται με αυτά…αλυσοπρίονου (πραγματικό γεγονός), ο 1.300άρης των 80 ίππων δεν σταματά την λειτουργία του. Ο ορισμός του «ούτε λάδια-φίλτρα και πάει».
Δείτε ακόμα: Hyundai Elantra 5ετίας με 1,6 εκ. χλμ. χωρίς πρόβλημα!
Αντίστοιχη αντιμετώπιση στον 1.0 T-GDI του i30, θα επιφέρει ελαφρώς διαφορετικά αποτελέσματα. Αρχικά θα ανάψει η λυχνία του λαδιού, ενδεχομένως και του check engine. Αν ο οδηγός δεν μεριμνήσει, ο κινητήρας θα μπει σε safe mode. Εάν και τότε δεν υπάρξει αντίδραση, το αυτοκίνητο θα ακινητοποιηθεί. Τυπικά, σε αυτό το φανταστικό συμβάν, ο σύγχρονος διάδοχος του Accent «έμεινε». Ουσιαστικά, όμως, ο κινητήρας σταμάτησε να λειτουργεί για να αυτο-προστατευτεί. Για τον απλούστατο λόγο ότι οι προδιαγραφές του, απαιτούν ασύγκριτα πιο προσεγμένη ενασχόληση από πλευράς οδηγού. Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό, πως απευθείας αντιπαράθεση μεταξύ αυτοκινήτων που χωρίζονται από τεχνολογικό χάσμα, δεν τίθεται. Έκαστο μοντέλο στο είδος και την εποχή του.
