Το Audi A2 είναι αναντίρρητα ένα ένα από τα πιο καινοτόμα αυτοκίνητα που έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια, με την έμφαση στην αεροδυναμική, την οικονομία καυσίμου και φυσικά την αρχιτεκτονική του πλαισίου να μην έχουν συναντήσει αντίστοιχο στην κατηγορία από το 1999.
Πρωταγωνιστικό ρόλο στην δομική σύσταση, αλλά και την γενικότερη ύπαρξη του γερμανικού μίνι MPV, έπαιζε το αλουμινένιο σασί. Μια πρωτόγνωρη επιλογή για τα δεδομένα της κατηγορίας, με το Audi Space Frame να ζυγίζει 43% λιγότερο σε σχέση με τα συμβατικά πλαίσια από ατσάλι. Μαζί με την χρήση αλουμινίου και fiberglass σε πολλά μέρη του αμαξώματος και της ανάρτησης, οι μηχανικοί του Ίνγκολσταντ κατάφεραν να κρατήσουν το απόβαρο στα μόλις 895 κιλά, ενώ στη χειρότερη ίσα που ξεπερνούσε τον τόνο (1.030 κιλά). Παράλληλα, ο συντελεστής οπισθέλκουσας βρισκόταν στο 0,28. Για την ακρίβεια, η έκδοση με τον 1.2 TDI των 61 ίππων στις 4.000 σ.α.λ. και 140 Nm στις 1.800-2.400 σ.α.λ. ήταν ακόμα χαμηλότερα, στο 0,25 – κάτι που την καθιστούσε το πιο αεροδυναμικό αυτοκίνητο όλων των εποχών τότε. Η μέση τιμή της κατανάλωσης ήταν στα 2,88 λίτρα/100 χλμ. και οι εκπομπές ρύπων στα 81 γρ. CO2/χλμ., με το αυτοκίνητο να μην διαθέτει υδραυλικό τιμόνι και κλιματισμό, προς εξοικονόμηση βάρους.
Δείτε ακόμα: Volvo Amazon: Το αυτοκίνητο που έσωσε εκατομμύρια ζωές
Τα αυτοκίνητα που ήρθαν στην Ελλάδα εξοπλίζονταν με τους ατμοσφαιρικούς 16βάλβιδους βενζινοκινητήρες των 1.4 και 1.6 λίτρων, με απόδοση 75 και 110 ίππους (FSI ο δεύτερος). Οι επιδόσεις μπορεί να μην ήταν στις προτεραιότητες της εξέλιξης του μοντέλου, όμως το χαμηλό βάρος εξασφάλιζε επιτάχυνση 12,3 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα και τελική 173 χλμ./ώρα στο 1.4 16V, ενώ το 1.6 FSI μπορούσε να χαρακτηριστεί «μίνι GTI», με 9,8 δλ. και 202 χλμ./ώρα αντίστοιχα. Ενδεικτικά, το VW Polo GTI της εποχής με τον 1.600άρη των 125 ίππων, ήθελε 8,8 δλ. και σημείωνε 205 χλμ./ώρα στις αντίστοιχες μετρήσεις. Με αυτή της κατανάλωσης, ωστόσο, να βρίσκεται στα 8,5 λίτρα/χλμ. – πάνω από 2 περισσότερα συγκριτικά με το κορυφαίο A2 (5,9 λίτρα/100 χλμ, στα 6.0 το 1.4).
Ίσως το πιο γνωστό χαρακτηριστικό του A2, μετά το αλουμινένιο σασί, είναι το καπό. Ή, για να ακριβολογούμε, η απουσία δυνατότητας παραδοσιακού ανοίγματος. Προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τους αρμούς μεταξύ των πάνελ, προς ομαλοποίηση της ροής του αέρα και μεγιστοποίηση της αεροδυναμικής απόδοσης, οι τεχνικοί της Audi άφηναν στον οδηγό μόνο την δυνατότητα συμπλήρωσης υγρών, μέσω ενός μικρού ανοίγματος στη μάσκα. Για περισσότερες εργασίες ή απλή εποπτεία στο μηχανοστάσιο, ήταν επιβεβλημένη η επίσκεψη στο συνεργείο προκειμένου να αφαιρεθεί ολόκληρο το καπό! Εναλλακτικά, μπορούσε να το κάνει ο ίδιος, σε μια διαδικασία που θυμίζει την αντίστοιχη στα αγωνιστικά αυτοκίνητα, όπου το καπό αφαιρείται κατόπιν ξεβιδώματος των αντίστοιχων ασφαλειών.
Διαβάστε επίσης: TSI: O κινητήρας που άλλαξε την αυτοκίνηση
Η παραγωγή του πρωτοποριακού -κι όπως αποδείχτηκε, προφητικού- A2 διήρκεσε μέχρι το 2005, σημειώνοντας οικονομικές ζημιές για κάθε έτος. H αλουμινένια κατασκευή και το γεγονός πως τα περισσότερα μηχανικά μέρη ήταν ειδικά εξελιγμένα για το συγκεκριμένο μοντέλο, σήμαινε πως το A2 ήταν σημαντικά ακριβότερο από τον κύριο ανταγωνιστή του, που δεν ήταν άλλος από την Mercedes A-Class. Είναι χαρακτηριστικό πως το 2002, πουλήθηκαν 20.000 A2 στην Γερμανία. Ο αντίστοιχος αριθμός για την A-Class; 80.000! Τα ακριβή νούμερα δεν δημοσιοποιήθηκαν, όμως η Audi φημολογείται ότι έχασε περισσότερα από 1,4 δις ευρώ για την διάθεση του μικρού της αυτοκινήτου. Ο τότε CEO της εταιρίας, Bernd Pischetsrieder, είχε δηλώσει πως «το αυτοκίνητο είναι πολύ μπροστά από την εποχή του, εξ ου και το αυξημένο κόστος του. Το A2 σχεδιάστηκε με γνώμονα το μέλλον, όχι το απόλυτο κέρδος». Δεν μπορούμε να ξέρουμε κατά πόσο το εννοούσε, όμως στο πρώτο σκέλος μόνο άδικο δεν είχε.
Δείτε και την ταλαιπωρία που περνάει οποιοσδήποτε θελήσει να δει το μοτέρ του A2 μόνος του
