Για την τέταρτη γενιά Supra τι μπορεί να πει κανείς, που να μην έχει ειπωθεί; Θρύλος της αυτοκίνησης, τεράστιος αστέρας του κινηματογράφου (να είναι καλά η πορτοκαλί του πρώτου Fast and Furious), κειμήλιο της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας και των βελτιώσεων. Κληρονομιά που τα περισσότερα τετράτροχα θα φθονούσαν, το δίχως άλλο. Τι είναι καλύτερο από μια βελτιωμένη Supra MK4 στο 400άρι; Άλλες δύο δίπλα της, να κάνουν χαμό με τον 2JZ.
Όλες τους πάντως, αποτελούν διαφήμιση για τη μυθική βελτιωσιμότητα του 3.0λιτρου twinturbo (μονό τούρμπο στις περισσότερες μετατροπές) straight six. Και οι τρεις μαζί, ξεπερνούν τα 3.000 άλογα! Η πιο δυνατή είναι η πρώτη όπως κοιτάμε την κεντρική φωτογραφία, αυτή με τις πολύ όμορφες «χωστές» ζάντες, φτάνοντας τους 1.200 ίππους. Η ακριανή, με τις κόκκινες ζάντες, είναι λίγο πιο πίσω, στα 1.100 άλογα, ενώ η μεσαία έρχεται πιο κοντά στα επίπεδα των αυτοκινήτων δρόμου, κρατώντας την απόδοση σε σχετικά νορμάλ -για «φτιαγμένη» Supra MK4- επίπεδα, στα 780 άλογα. Να το θέσουμε διαφορετικά: η πιο αδύναμη της τριάδας, ξεπερνά την Pagani Huayra σε ισχύ!
Όλως περιέργως η 780άρα Supra είναι αυτή που φοράει ελαστικά ειδικά για dragster, συγκεκριμένα τα γνωστά «μπαλόνια» της Mickey Thompson (ET Street S/S το μοντέλο, που σημαίνει ότι είναι νόμιμα για δρόμο). Αυτή με τα 1.100 άλογα φοράει Yokohama Advan A052, ενώ η ισχυρότερη όλων ημισλίκ της Michelin. Τη μεγάλη διαφορά την κάνει η 1.100άρα, αλλά στη μετάδοση, καθώς το 6άρι χειροκίνητο έχει δώσει τη θέση του στο 8άρι αυτόματο της ZF, που φοράει η σημερινή Supra! To αποτέλεσμα της κόντρας μικρή σημασία έχει βέβαια. Εδώ απλά απολαμβάνουμε εικόνα, μα κυρίως ήχο.
