Θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί μια προσθιοκίνητη Ferrari της εποχής τόσο μέσω της πολύ προχωρημένης εμφάνισής του (δια χειρός του Chris Bangle εξωτερικά και του studio Pininfarina στο εσωτερικό του) όσο και του οδηγικού του ταμπεραμέντου, ωστόσο το γνωρίσαμε και το αγαπήσαμε ως το πιο ενδιαφέρον και σπορ Fiat της νεότερης ιστορίας. Το Coupe με τον καλό turbo 5κύλινδρο κινητήρα των 2.0 λίτρων και τους 220 ίππους, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα είναι ένα αυτοκίνητο από τα λίγα. Διέθετε τον τσαμπουκά των παλιών υπερτροφοδοτούμενων αυτοκινήτων και ανέβαζε τρομακτικά χιλιόμετρα, όμως η οδική του συμπεριφορά ήταν εκπληκτική τόσο μέσω του στησίματος και του τιμονιού, όσο και του πολύ καλού σε λειτουργία και άμεσου, Viscodrive εμπρός διαφορικού.
Ο ήχος του δε, αλησμόνητος. Το σπουλάρισμα της τουρμπίνας και ο μπάσος ήχος της εξάτμισης γέμιζε τα αυτιά σου μέχρι να φτάσεις στην απόλυτη διέγερση, στον απίστευτο -για turbo- ήχο του κόφτη. Βέβαια το Coupe είχε και τα «θεματάκια» του με βασικότερο το πολύ σκληρό setup της ανάρτησης που έβγαζε στην επιφάνεια και άλλα τρωτά σημεία που είχαν να κάνουν κυρίως με την ποιότητα. Οι τριγμοί ας πούμε σε συντρόφευαν στις μοναχικές σου βόλτες και καμιά φορά έψαχνες τους περιστροφικούς διακόπτες του κλιματισμού στο… δάπεδο. Αλλά ας ήταν…
Δείτε επίσης: