Διαλέξαμε αυτό το Impreza STi, γιατί διέθετε και στη χώρα μας το ρυθμιζόμενο κεντρικό διαφορικό DCCD και το οποίο για πρώτη φορά μπορούσε να αποτρέψει την αρχικά υποστροφική συμπεριφορά ενός Impreza. Αν και πιο φιλικό στην οδήγηση αυτής της γενιάς το STi είχε και εκείνο κάποια κουσούρια όπως ήταν ο χαμηλής αξιοπιστίας 2.5 λίτρων boxer κινητήρας και το κακό για άλλη μια φορά σύστημα διεύθυνσης που σε μεγάλο βαθμό καθόριζε την γενικότερη μέτρια αίσθηση που λάμβανε ο οδηγός του.
Τo «γερακίσιο» STi ήταν ένα πολύ γρήγορο 4κίνητο που μπορούσες να βγάλεις και οδηγικά γούστα μαζί του αλλάζοντας ανάλογα με τις ορέξεις σου το ποσοστό ροπής ανά άξονα. Πολεμικό ήταν γενικότερα το προφίλ του αυτοκινήτου τόσο σε εμφάνιση όσο και σε χαρακτήρα και αναμφισβήτητα αυτός είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους που το συναντάμε σε αυτή την ελιτ, αν και είχε την ατυχία να βρεθεί αντιμέτωπο με το καλύτερο EVO. Πάντως σε σχέση με εκείνο, το εσωτερικό του ήταν κλάσεις ανώτερο σε ποιότητα εργονομία και αισθητική ενώ και σε οδηγικό επίπεδο θα μπορούσε να περιγραφεί αντίστοιχα ίσως και υπό προϋποθέσεις πιο γρήγορο από εκείνο, όχι όμως και αντίστοιχα fun to drive.
Δείτε επίσης: