Αν τα EVO ανέκαθεν είχαν κάτι να πουν στον ενθουσιώδη οδηγό, τότε το τελευταίο κάθε γενιάς έπασχε από λογοδιάρροια. Έτσι έχουμε το τελευταίο της πρώτης γενιάς (EVO III), το τελευταίο της 2ης γενιάς (EVO VI) και το τελευταίο και καλύτερο EVO που φτιάχτηκε ποτέ, το EVO IX. Ουσιαστικά, κάθε τελευταίο EVO έπαιρνε τα καλύτερα στοιχεία των δυο προηγούμενων εκδόσεων οπότε στο 9άρι… το καλό, συνδυάστηκε η δύναμη και το κιβώτιο του VΙΙ, με το εκπληκτικό στήσιμο του VΙΙΙ. Τα επονομαζόμενα και ως ταξί (για τους επικριτές του οι οποίοι συνήθως ήταν ταγμένοι στο αντίπαλο δέος με ίδια φιλοσοφία αυτοκίνητο) φημολογούνταν ότι δεν είχε καν περάσει από σχεδιαστικό και αεροδυναμικό κέντρο.
Το EVO ΙΧ ήταν το αυτοκίνητο που δεν το αγόραζες ούτε γιατί ήταν όμορφο, ούτε για την ποιότητά του. Ξεκινώντας από τον εκπληκτικό 4G63 δίλιτρο κινητήρα που σε αυτή τη γενιά ενσωμάτωσε και μεταβλητό χρονισμό, για να περάσεις σε ένα από τα καλύτερα τιμόνια της ιστορίας του αυτοκινήτου και φυσικά στην μετάδοση. Τι να πει κανείς για αυτή την τετρακίνηση με τα τρία διαφορικά και την ευκολία της να εξαντλεί όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου. Οι 280 ίπποι περνούν στο δρόμο παντού και πάντα και αν στιγμιαία επιθυμούσες να αλλάξεις στυλ και να αφήσεις τις γραμμές, το ελάφρωμα του πίσω μέρους ήταν συγκλονιστικό. Η προτοποθέτηση – φλικάρισμα ποτέ άλλοτε δεν γινόταν τόσο εύκολα και ελεγχόμενα. Γύριζε όσο και όποτε ήθελες, παρέμενε ακλόνητο αν και όταν ήθελες και κάπως έτσι περνούσες από την μια στροφή στην άλλη «ταξιδEVOντας» σε μια άλλη διάσταση, αυτή της εικονικής πραγματικότητας. Με το EVO αυτό μπορούσες να το κάνεις όσο εσύ άντεχες και όσο εκείνο είχε βενζίνη.
Δείτε επίσης: