Τα αυτοκίνητα έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με λίγα χρόνια πριν, καθώς διαθέτουν πάρα πολλά συστήματα που βοηθούν τόσο το περιβάλλον, όσο και την οδήγηση και την ασφάλεια στο δρόμο. Για παράδειγμα η υβριδική τεχνολογία και τα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού αποτελούν πλέον βασικά «συστατικά» ενός καινούργιου μοντέλου, από τα μικρά κιόλας αυτοκίνητα.
Αντίστοιχα και οι κινητήρες είναι σημαντικά εξελιγμένοι, με την πλειοψηφία αυτών να είναι turbo downsized. Ωστόσο παρά την τεχνολογική αυτή πρόοδο, κάποια «κουσούρια» δεν εξαλείφονται, αλλά μπορεί να είναι και πιο έντονα από πριν. Ένα από αυτά είναι και τα πειράκια ή αλλιώς γνωστά ως προανάφλεξη, ή κρουστική καύση, που μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε κινητήρα βενζίνης.
Πως όμως ο οδηγός μπορεί να καταλάβει ότι ο κινητήρας από το αυτοκίνητό του χτυπάει πειράκια;
Η βασική ένδειξη είναι ότι ακούγονται χτύποι από το μοτέρ, σαν το κροτάλισμα που κάνουν οι ντίζελ. Ο λόγος αποδίδεται στην κακή ανάφλεξη του καύσιμου μίγματος σε διάφορα σημεία του θαλάμου καύσης, εξαιτίας κακής ποιότητας βενζίνης ή σφάλματος στους χάρτες ανάφλεξης και την προπορεία του καυσίμου (αβάνς). Στα παλιά μοτέρ τα πειράκια σπάνια θα προκαλέσουν σοβαρές ζημιές, όχι όμως και στα καινούρια, καθώς τα άμεσου ψεκασμού turbo downsized μηχανικά σύνολα είναι πιο «ευαίσθητα».
Τα νέας τεχνολογίας σύνολα δουλεύουν σε υψηλές πιέσεις και με πολύ μικρές ανοχές σε οποιαδήποτε είδους αστοχία, είτε μιλάμε για αβάνς, ή για ακρίβεια ψεκασμού, είτε για χρονισμό των βαλβίδων. Για τους λόγους αυτούς -και όχι μόνο- διαθέτουν άμεσο ψεκασμό, αντλίες καυσίμου υψηλής πίεσης, πιεζοηλεκτρικά μπεκ, χάρτες επί χαρτών και δικλείδες ασφαλείας στις ECU, μαζί με πολλά άλλα.
Ωστόσο, μεγάλος υπαίτιος για τα πειράκια είναι ο ίδιος ο οδηγός. Κάποιοι κάνουν το λάθος και κινούνται με μεγάλη σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων και πάρα πολύ χαμηλές στροφές στον κινητήρα, γιατί έτσι νομίζουν ότι καίνε λιγότερο καύσιμο. Το θέμα είναι ότι όταν πατιέται το πεντάλ του γκαζιού και ο κινητήρας αργεί να ανεβάσει ρυθμούς, το καύσιμο που ψεκάζεται δεν αναφλέγεται όπως πρέπει, με αποτέλεσμα να κατακάθεται στα τοιχώματα του θαλάμου καύσης. Κάτι που βοηθά στο να αρχίσει να χτυπάει πειράκια. Για αυτό οι αλλαγές των ταχυτήτων πρέπει να γίνονται σε στροφές που έχει πιάσει ροπή ο κινητήρας, γεγονός που είτε το αντιλαμβάνεται ο οδηγός και νιώθει ότι το μοτέρ έχει «αρπάξει» ή μέσω της σχετικής ένδειξης που έχουν τα πιο καινούργια αυτοκίνητα για ανεβάσματα ή κατεβάσματα των ταχυτήτων.
