Ο θρύλος της BMW M3 E30 είναι γνωστός στα πέρατα της παγκόσμιας οικουμένης και των ιστορικών καταγραφών. Είτε μιλάμε για αυτοκίνητα δρόμου είτε για αγωνιστικά, η πρώτη M3 έχει αφήσει το σημάδι της (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σε δρόμο και πίστα. Πολλές φορές ντυμένη σε καταπληκτικά χρώματα, όπως αυτά των Bastos και Fina. Μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες αγωνιστικές περιβολές σε E30, με επιτυχημένη θητεία τόσο στις ειδικές διαδρομές των ράλλυ, όσο και το πρωτάθλημα DTM. Μια τέτοια 30άρα ξαναγίνεται ολοκαίνουργια, μέσα από ολικό rebuild και το αμάξωμα να γυαλίζει όπως την πρώτη μέρα!
Τα χρώματα της Bastos (ισπανική καπνοβιομηχανία) και της Fina (γερμανική φίρμα λιπαντικών) έντυναν τις M3 E30 που συμμετείχαν στο DTM το 1991, οι οποίες κατόπιν πέρασαν στους αγώνες αντοχής. Η Bastos βέβαια ήταν ο κεντρικός χορηγός και άλλων ομάδων, σε διάφορες μορφές του μηχανοκίνητου αθλητισμού (κυρίως Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ) βάζοντας τα χρώματά της και σε άλλα αυτοκίνητα, όπως το Ford Sierra RS 500
Bastos και Fina, ωστόσο, συνεργάστηκαν με τη BMW M Team Bigazzi στις αρχές των 90’s, όταν η ιταλική ομάδα άλλαξε τη χορηγία της Castrol με εκείνη των Γερμανών ανταγωνιστών. Οι Steve Soper και Armin Hahne οδήγησαν τις δυο E30 στη σεζόν του 1991, παίρνοντας δυο νίκες (διπλοί αγώνες στο DTM) με τον Soper μόλις στον δεύτερο γύρο της χρονιάς. Το υπόλοιπο τη σεζόν, ωστόσο, δεν εξελίχθηκε το ίδιο θετικά, οπότε αποφασίστηκε η μεταπήδηση στους αγώνες αντοχής από την επόμενη. Στις 24 Ώρες του Σπα, το 1992, γράφτηκε η πιο ένδειξη στιγμή της εν λόγω M3, όταν -πάλι με τον Soper- πήρε τη νίκη μόλις στην τελευταία στροφή, αφήνοντας δεύτερη τη M3 E30 της Schnitzer σε μια από τις πιο κλειστές μάχες, στην ιστορία των αγώνων αντοχής. Η μεταξύ τους διαφορά μετά από ένα 24ώρο στα όρια; Μόλις 0,4 δλ.!!
Ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά το πέρας των αγωνιστικών του υποχρεώσεων το αυτοκίνητο άρχισε να περιηγείται στα γκαράζ των συλλεκτών. Τόσο πολύ δε, ώστε σε κάποιο σημείο έφτασε να αγνοείται. Μέχρι που μια μέρα, η AMSpeed Racing κλήθηκε να εξετάσει και να αναλάβει το rebuild μιας M3 E30 στην ιστορική τρίχρωμη φορεσιά. Οι Άγγλοι εν τέλει ανακάλυψαν πως πράγματι, η «Μπέμπα» που είχαν στα χέρια τους ήταν η χαμένη προ 30ετίας νικήτρια στο Σπα! Οι εργασίες ξεκίνησαν επί τόπου, με όλα τα μηχανικά μέρη, το αμάξωμα και το εσωτερικό να επιστρέφουν σε καινουργή κατάσταση, πανέτοιμα για νέες αναζητήσεις σε γκαράζ και εμφανίσεις σε εκδηλώσεις (πρώτο και καλύτερο το Goodwood).
Κάτω από το καπό συναντάμε τον τετρακύλινδρο S14 στα 2.5 λίτρα, να «πριονίζει» στις 9.000 σ.α.λ. παράγοντας 345 ίππους! Ένα 5άρι χειροκίνητο (εννοείται dogleg) περνάει τη δύναμη στον πίσω άξονα, όπου την παραλαμβάνει ένα πλήρως μηχανικό μπλοκέ διαφορικό και τη μεταφέρει στους 18άρηδες τροχούς. Ανάρτηση και αεροδυναμικά βοηθήματα είναι ρυθμιζόμενα, περιμένοντας τον άνθρωπο που θα τα βάλει να γράφουν χρόνους. Πόσα λεφτά χρειάζονται για να συμβεί αυτό, δεν ανακοινώνονται. Κάτω από 250.000-300.000 ευρώ (και λίγα μπορεί να λέμε) όμως, δεν υπάρχει πιθανότητα.
Διαφορετικά υπάρχει η λύση του Ολλανδού Matts van den Brand, που ειδικεύεται στις αναπαλαιώσεις M3 E30, τη βελτίωσή τους, αλλά και την προετοιμασία τους για αγώνες. Το ερυθρόλευκο και με χρυσαφί ζάντες πετυχαίνει 2/3, καθώς αφενός πρόκειται για αυτοκίνητο που επίσης προέρχεται από ολικό rebuild, αφετέρου έχει εξελιχτεί με σκοπό τους αγώνες ράλλυ. Εδώ το αεροδυναμικό πακέτο δεν είναι τόσο ακραίο, οι ζάντες είναι μια ίντσα μικρότερες (17άρες), η ανάρτηση εμφανώς ψηλότερη και η απόδοση του S14 κυμαίνεται στην περιοχή των 270 ίππων. Το κόστος, όμως, δεν ξεπερνά τις 150.000 ευρώ.
