Δεν υπάρχει φίλος του αυτοκινήτου, όχι συγκεκριμένα Alfisti, που να μην αναστατώνεται στο πέρασμα και άκουσμα μιας Alfa Romeo GTA. Πιο πρόσφατα τα μυαλά μάς πήρε η Giulia GTA, ενώ την τελευταία φορά που είδαμε τα τρία θρυλικά γράμματα σε ατμοσφαιρική Alfa Romeo ήταν το 2006, στο πίσω μέρος της 147. Έναν χρόνο νωρίτερα, είχε τερματιστεί η παραγωγή της 156 GTA. Της τελευταίας Gran Turismo Allegerita μπερλίνας, μέχρι τον ερχομό της ελαφρωμένης «Ιουλίας».
Η κορυφαία 156 ακόμα μνημονεύεται για το θεσπέσιο ήχο του «Busso» και την ικανότητα να διαχειρίζεται με τους εμπρός τροχούς, δύναμη που τότε ήθελε τουλάχιστον κίνηση πίσω. Γιατί μπορεί σήμερα τα κορυφαία μπροστοκίνητα να ξεπερνούν τους 300 ίππους, αλλά 20 χρόνια πίσω μετά βίας κατέβαζαν στο οδόστρωμα πάνω από 200. Οι Ιταλοί έβαλαν τον 3.2 V6 στο μηχανοστάσιο του μεσαίου σεντάν και δημιούργησαν ένα μπροστοκίνητο musle car, που μπορούσε να στρίβει κιόλας. Με 250 ίππους στις 6.200 σ.α.λ. και 300 Nm στις 4.800 σ.α.λ., τα 100 χλμ./ώρα από στάση έρχονταν σε 6,3 δλ. και η τελική έφτανε στα 250 χλμ./ώρα.
Παρ’ όλο τον καταιγισμό στην ευθεία, βέβαια, η 156 GTA λατρεύει τις στροφές. Όπως θα παρακολουθήσουμε, ο χρόνος δεν την αγγίζει. Ρεκόρ πίστας δεν πρόκειται να κάνει, ούτε ήταν ποτέ αυτός ο σκοπός της. Μοναδική προτεραιότητα για τη γυμνασμένη Alfa ήταν, είναι και θα είναι η πλημμυρίδα απόλαυσης για τον οδηγό. Και τους θεατές.
