Τα σημερινά αυτοκίνητα έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα ισχύος, ανεξαρτήτως και αναλογικά με κάθε κατηγορία. Πλέον, ας πούμε, δεν σου κάνει εντύπωση να ακούς για μικρομεσαία χάτσμπακ 420+ ίππων, όπως μας λένε τα Audi RS 3 και Mercedes-AMG A 45 S. Όσο ανεβαίνουμε στην κλίμακα, τόσο εκτοξεύονται οι αριθμοί. Η βασική κεντρομήχανη Ferrari, για παράδειγμα. Υβριδική, με V6 κινητήρα, αλλά ισχύ που φτάνει τα 830 άλογα. Επαναλαμβάνουμε, η βασική κεντρομήχανη Ferrari. Και πάλι, όμως, δεν σου προξενεί εντύπωση. Πρέπει να δεις τί κάνουν αυτά τα αυτοκίνητα, ακόμα και κόντρα σε αγωνιστικά του Le Mans, για να αντιληφθείς πλήρως τί ζούμε.
Το Hagerty πήρε τρία από τα ταχύτερα τετράτροχα που κυκλοφορούν στα σαλόνια των supercars, βάζοντάς τα καταρχάς να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές. Η 296 GTB συνάντησε τις Porsche 911 Turbo S και McLaren 750 S, σε μια αναμέτρηση με έπαθλο την πρόκριση στο μεγάλο «τελικό». Ο νικητής θα αντιμετώπιζε ένα από τα καλύτερα αγωνιστικά της κορυφαίας κατηγορίας πρωταθλημάτων αντοχής: την Cadillac V-Series. Μιας κατασκευής που επίσης είναι υβριδική, διαθέτοντας έναν κολασμένο ατμοσφαιρικό V8 5.5 λίτρων να στροφάρει μέχρι τις 8.800 σ.α.λ. – από ένα σημείο και μετά, όμως. Περισσότερα επ’ αυτού, εντός ολίγου.
Πριν την Cadillac, πρέπει να βγει ο νικητής στην τριάδα. Η 911 Turbo S διατηρεί το πλεονέκτημα της εκκίνησης, όπως φανερώνουν τα μόλις 2,4 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα. Από εκεί και μέχρι τη γραμμή του τερματισμού όμως, η διαφορά στη δύναμη υπέρ της 296 GTB δεν κοντράρεται. Στα 10 δλ. ξερά περνάει το 400άρι, με ταχύτητα εξόδου 231,74 χλμ./ώρα (144 μίλια/ώρα). Οπότε να ποιος παίρνει θέση δίπλα στο αγωνιστικό του Le Mans.
H V-Series υπερτερεί ξεκάθαρα στον τομέα του βάρους, αλλά συνοδεύεται από έναν σημαντικότατο αστερίσκο. Για να φτάσει τα 60 χλμ./ώρα από στάση, υποχρεωτικά χρησιμοποιεί μόνο τον ηλεκτροκινητήρα (λόγω κανονισμών, για την κίνηση στο pit lane). Από εκεί και πάνω εμπλέκεται ο V8 των 650-700 ίππων, προκαλώντας ρίγη με τον ήχο του. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, ωστόσο, η Ferrari έχει φύγει μπροστά. Η ενεργοποίηση του θερμικού μοτέρ κλείνει σταδιακά την ψαλίδα, όπως δείχνουν τα 259,1 χλμ./ώρα (161 μίλια/ώρα) όταν κλείνει το 400άρι, αλλά όχι εντελώς. Τεράστια νίκη για τη Ferrari, η οποία δείχνει με τον πιο εκπληκτικό τρόπο το πού βρίσκονται τα αυτοκίνητα παραγωγής σε θέματα δύναμης και τεχνολογίας (μην παραλείπουμε το lauch control και τις ταχύτατες αλλαγές του κιβωτίου).
