To Nascar θεωρείται motorsport δευτέρας διαλογής για εμάς τους Ευρωπαίους. Λογικό από τη μία, καθώς έχουμε μεγαλώσει με Formula 1 και Ράλλυ Ακρόπολις. Από την άλλη, όμως, έχεις καμιά 40αριά αυτοκίνητα (και περισσότερα σε κάποιους αγώνες), χωρίς ιδιαίτερα αεροδυναμικά βοηθήματα (καθόλου μέχρι πριν λίγα χρόνια), να κινούνται στα χιλιοστά το ένα από το άλλο, κινούμενα με 300+ χλμ./ώρα. Αυτή η απλότητα είναι που επιτρέπει τόσες συμμετοχές, αλλά και τέτοιο συναγωνισμό. Απλότητα που «καθαρίζει» και στις επισκευές.
Τα αυτοκίνητα του Nascar Cup Series, όπως είναι η πλήρης ονομασία της διοργάνωσης, είναι εσκεμμένα όλο λιγότερο πολύπλοκα γίνεται, πρωτίστως για λόγους κόστους. Έτσι μπορούν να συμμετέχουν ένα σωρό ομάδες και κατασκευαστές, έτσι και να επισκευάζονται γρήγορα όταν υπάρξει κάποια σύγκρουση. Επαφές υπάρχουν αμέτρητες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αναμενόμενα λόγω της πολυκοσμίας στην πίστα. Τόσοι συμμετέχοντες, πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, με τον τοίχο να καραδοκεί στο εξωτερικό της στροφής. Ένα «τσακ» υπόθεση είναι, εξ ου και οι εντυπωσιακές καραμπόλες που βλέπουμε συχνά. Αν τη γλιτώσεις από κάτι τέτοιο, τότε δεν χρειάζεται να παραδώσουν μαθήματα μηχανολογίας οι μηχανικοί, ώστε να «φέρουν» το αυτοκίνητο.
Όπως θα δούμε, ακόμα και γερά τρακαρισμένο να είναι μπροστά το όχημα, η φαναρτζοδουλειά είναι απλούστατη. Πέφτει ο μηχανικός πάνω στο καπό για να το ισιώσει, το χτυπάει με τα χέρια, έρχεται άλλος και το κοπανάει με βαριοπούλα! Ουδεμία σχέση με τα «χειρουργικά» pit stop στη Formula 1. Δεν θέλει κόπο, ούτε καν τρόπο.
