Η ασφάλεια που παρέχει κάθε αυτοκίνητο αποτελεί το «Α» και το «Ω» για τον οδηγό, τους επιβάτες αλλά και τους τριγύρω, για αυτό πρέπει να είναι σωστά συντηρημένο και όχι να αφήνεται στην τύχη του. Από τα πιο βασικά του μέρη που φθείρονται, ανάλογα με τα χιλιόμετρα που διανύονται, είναι τα λάστιχα.
Εδώ βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο το πού κινείται, πώς γίνεται η χρήση του και αν είναι σωστές οι πιέσεις. Αν για παράδειγμα οδηγείται συνέχεια σε στροφές και σβέλτα, τα ελαστικά θα χρειαστεί να αντικατασταθούν πιο γρήγορα, σε σχέση με αν γίνεται χρήση του οχήματος σε ευθείες και ανοιχτούς δρόμους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, προτείνεται η αλλαγή τους το πολύ κάθε 40.000 χλμ. ή στα 4 χρόνια.
Πώς όμως ο κάτοχος ενός αυτοκινήτου μπορεί να καταλάβει αμέσως, πότε θα πρέπει να «φορέσει» μια νέα τετράδα; Στα πέλματα όλων των ελαστικών, ανεξαρτήτου τύπου και μάρκας, υπάρχουν δείκτες φθοράς, οι οποίοι επισημαίνουν το επιτρεπόμενο ελάχιστο βάθος πέλματος. Ένα ελαστικό θεωρείται φθαρμένο, όταν αυτή ο δείκτης βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το πέλμα του ελαστικού. Η θέση των δεικτών φθοράς υποδεικνύεται στο προφίλ του ελαστικού με τα γράμματα «TWI» ή με άλλα σύμβολα (π.χ. ένα τρίγωνο). Βέβαια, καλό είναι να μη φτάσει το ελαστικό να «λιώσει» τελείως, γιατί η πρόσφυση που παρέχει είναι η μικρότερη δυνατή, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για ομοιόμορφη φθορά των ελαστικών συνιστάται να αλλάζονται τα εμπρός – πίσω, κάθε 10.000-15.000 χλμ. Επίσης, εφόσον υπάρχει εφεδρικός τροχός, θα πρέπει να ελέγχεται και αυτός, μην τυχόν και έχει χάσει αέρα, γιατί όταν χρειαστεί θα είναι ουσιαστικά άχρηστος. Ένας έλεγχος και στο κιτ επισκευής ελαστικού, επίσης δεν βλάπτει.
