Η VW έχει μακρόχρονη και ισχυρή παρουσία στην κατηγορία των μεσαίων σεντάν με το Passat, το οποίο έχει σημειώσει πάνω από 30 εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο, σε σχεδόν πέντε δεκαετίες εμπορικής καριέρας. Μέχρι σήμερα το μεσαίο από το Βόλφσμπουργκ αριθμεί 9 γενιές, με την τελευταία να αποποιείται το αμάξωμα τριών όγκων και να διατίθεται αποκλειστικά ως station wagon. Από τις πιο σημαντικές και με διαφορά η πιο ριζοσπαστική, έχοντας παράλληλα και ηλεκτρική πινελιά, η 3η.
Το Passat B3 που παρουσιάστηκε το 1988, αποτέλεσε ορόσημο για τη VW, τόσο από κατασκευαστικής όσο και τεχνολογικής πλευράς. Τις λεπτομέρειες για τις καινοτομίες και τα πρωτοποριακά του γνωρίσματα, μπορείτε να τις διαβάσετε σε παλαιότερη ανάλυση. Σήμερα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με ένα χαρακτηριστικό του Passat MK3, που το καθιστά επίκαιρο μέχρι την παρούσα μέρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ταυτίζεται με το αύριο της αυτοκίνησης: τα ηλεκτρικά μοντέλα.
Ένας από τους τομείς που αποτέλεσαν προτεραιότητα κατά την εξέλιξη του B3, ήταν η αεροδυναμική. Το πρωτότυπο Auto 2000, από το 1981, ήταν ο οδηγός και η σήραγγα της εταιρίας ο δρόμος για την επίτευξη ενός εξαιρετικού αποτελέσματος. Ο συντελεστής οπισθέλκουσας έφτανε στο εξαιρετικό Cd 0,29, καθιστώντας το Passat ως ένα από τα πιο αεροδυναμικά αυτοκίνητα παραγωγής μέχρι τότε (και με τα σημερινά δεδομένα, πολύ καλό). Το Auto 2000 ήταν ακόμα χαμηλότερα, στο 0,25, όμως οι προφανείς διαφορές στο αμάξωμα δεν θα μπορούσαν να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στο τετράθυρο οικογενειακό (το Scirocco 2ης γενιάς είχε «φωτογραφίσει» το εν λόγω πρωτότυπο). Παρόλα αυτά, ίσως η πιο χαρακτηριστική εφαρμογή του πέρασε στην παραγωγή.
Πρόκειται για την κλειστού τύπου μάσκα, που σήμερα βλέπουμε στο εμπρός μέρος κάθε ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Φυσικά, σε αυτά δεν υπάρχει κινητήρας ή κινούμενα μέρη που να χρειάζονται αέρα. Στο μηχανοστάσιο του Passat, όμως, συναντούσαμε κανονικότατα μοτέρ βενζίνης και πετρελαίου. Παρόλα αυτά, οι σχεδιαστές της VW βρήκαν έναν ευφυή τρόπο να μειώσουν τις αεροδυναμικές αντιστάσεις, δίχως να προκαλούνται δυσχέρειες στην ψύξη του κινητήρα. Οι γρίλιες του προφυλακτήρα ήταν σχεδιασμένες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε μοίραζαν τη ροή του αέρα τόσο προς το μοτέρ όσο και κάτω από το πάτωμα, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα ψύξη και μείωση της οπισθέλκουσας.
Το μόνο μη ηλεκτρικό VW που πλησίασε την ανωτέρω τεχνοτροπία, ήταν το up! (προ facelift και διάθεσής του αποκλειστικά ως EV). Η μάσκα του ουσιαστικά είναι κλειστή, με τις δυο οριζόντιες γραμμές εκατέρωθεν του σήματος να αποτελούν το χώρισμα μεταξύ καπό και προφυλακτήρα.
