Τα ελαστικά που «φοράει» κάθε όχημα είναι μείζονος σημασίας και αποτελούν το «Α» και το «Ω» για την επαφή του με την άσφαλτο. Άλλωστε αποτελούν το μοναδικό μέρος κάθε αυτοκινήτου που το συνδέει με το οδόστρωμα. Όσο καλά στημένες να είναι οι αναρτήσεις, εάν η τετράδα έχει φθαρεί, τότε «αλλοιώνεται» η οδική συμπεριφορά, αυξάνονται σημαντικά οι αποστάσεις φρεναρίσματος, ενώ τα διάφορα ηλεκτρονικά βοηθήματα δεν είναι σε θέση να αποδώσουν τα μέγιστα.
Ειδικά το φθινόπωρο και το χειμώνα με τις βροχές, οι αυλακώσεις του πέλματος πρέπει να έχουν το απαιτούμενο βάθος, προκειμένου το νερό να απομακρύνεται πιο εύκολα. Πώς όμως ένας οποιοδήποτε οδηγός μπορεί να διαπιστώσει εύκολα, εάν το βάθος του «τακουνιού» έχει λιώσει ή έχει ακόμα αρκετή γόμα; Πολύ απλά, μέσω του δείκτη φθοράς. Στα πλαϊνά πολλών ελαστικών υπάρχει μια ένδειξη σε σχήμα τριγώνου ή τα αρχικά TWI (Tread Wear Index). Στην ίδια ευθεία βρίσκονται οριζόντιες ράβδοι ανάμεσα από τις αυλακώσεις και ομοιόμορφα τοποθετημένες γύρω από την περιφέρεια του ελαστικού.
Αν το ύψος της γόμας του ελαστικού βρίσκεται ψηλότερα από αυτές τις ενδείξεις, τότε το βάθος που πέλματος είναι αρκετό. Αν έχει έρθει στο ίδιο ύψος, τότε χρειάζεται άμεση αντικατάσταση. Ωστόσο, δεν αρκεί ένα ελαστικό να έχει βαθύ πέλμα αλλά δεν θα πρέπει να είναι ξεραμένο και πολυκαιρισμένο γιατί και σε αυτή την περίπτωση είναι άχρηστο, δεομένου ότι δεν προσφέρει την απαιτούμενη πρόσφυση.
Ένα καινούργιο ελαστικό έχει 8-9 χιλιοστά βάθους πέλματος. Ο νόμος ορίζει ότι το ελάχιστο βάθος πέλματος είναι τα 1,6 χιλιοστά. Ωστόσο σε αυτή την περίπτωση το ελαστικό έχει χάσει κάθε πρόσφυση, για αυτό όταν φθάνουν κοντά στα 3 χιλιοστά πρέπει να αντικαθίστανται. Ακριβής μέτρηση μπορεί να γίνει σε δευτερόλεπτα με τη χρήση μετρητών βάθους πέλματος ελαστικών, σε ένα οποιοδήποτε βουλκανιζατέρ.
