Με τις τιμές της βενζίνης και του ντίζελ να συναγωνίζονται πλέον εκείνες του… ελαιόλαδου, από όπου μπορεί να γλιτώσει κάποιος χρήματα είναι ευπρόσδεκτο. Η μείωση της κατανάλωσης συνιστά κλειδί, αλλά και εκεί υπάρχουν δεδομένες συμβουλές και όρια. Μια από τις καλύτερες και αυτονόητες κινήσεις, αφορά την πίεση των ελαστικών. Πάντα θα πρέπει να έχουν τις ατμόσφαιρες που προτείνει ο κατασκευαστής, καθότι με λιγότερη πίεση αυξάνεται η αντίσταση κύλισης και με περισσότερη πατάει ανομοιόμορφα το πέλμα (περισσότερη επαφή, άρα και φθορά, το κέντρο). Μήπως, όμως, η αντικατάσταση με χαμηλής τριβής είναι καλύτερη λύση;
Τα eco ελαστικά, όπως είναι η εμπορική τους ονομασία, έγιναν γνωστά μέσα από τα ηλεκτρικά και τα υβριδικά αυτοκίνητα. Ο χαρακτηρισμός «eco» προκύπτει από τη χαμηλότερη αντίσταση κύλισης, που σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει στο 30%, η οποία αποφέρει καλύτερα νούμερα κατανάλωσης και εκπομπών ρύπων. Με άλλα λόγια, ένα «οικολογικό» ελαστικό πρωτίστως προσανατολίζεται στη μείωση των παραγόμενων CO2 και δευτερευόντως στην προστασία του πορτοφολιού. Παρόλα αυτά, βάσει χαρακτηριστικών, μπορούν να γλιτώσουν χρήματα. Το θέμα είναι αν το κάνουν στην πραγματικότητα.
Καταρχάς, αυτό το 30% στη μείωση κύλισης (το παράδειγμα αφορά σύγκριση μεταξύ Michelin e.Primacy και το Primacy 4) δεν μεταφράζεται σε αντίστοιχο ποσοστό μικρότερης κατανάλωσης. Τα ελαστικά αντιστοιχούν περίπου στο 20% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας ενός αυτοκινήτου, συνεπώς μια μείωση 30% στην αντίσταση κύλισης μεταφράζεται πρακτικά σε 6% εξοικονόμηση καυσίμου (το 30% του 20%). Αυτό, βέβαια, θεωρητικά καθώς οι προδιαγραφές κύλισης προκύπτουν από μετρήσεις σε πάγκο! Στην πραγματική ζωή, ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν εμφανίζονται τόσο ενθαρρυντικά.
Όπως αναφέρει το Tyre Reviews, πραγματικές δοκιμές στα ελαστικά χαμηλής τριβής τοποθετούν τη βελτίωση στην κατανάλωση ακόμα χαμηλότερα, στο 3,5%. To e.Primacy πράγματι κατέβασε την κατανάλωση σε σχέση με το Primacy 4, αλλά η διαφορά δεν είναι ούτε 0,2 λίτρα/100 χλμ. Συνεπώς, χρησιμοποιώντας πάλι το σημείο αναφοράς του Tyre Reviews, μια Porsche Cayenne με μέση κατανάλωση 13 λίτρων/100 χλμ., το όφελος σε χρήση 29.000 χλμ. (18.000 μίλια) το χρόνο τοποθετείται γύρω στα 182 ευρώ (185 δολάρια). Οι αριθμοί, φυσικά, προκύπτουν με βάση τις τιμές των καυσίμων στην Αμερική. Λογικά εδώ, που είμαστε πολύ πιο «φαρμακείο», η διαφορά θα είναι μεγαλύτερη. Έρευνα από το πανεπιστήμιο του Μονάχου, φερ’ ειπείν, αναφέρει όφελος 235 ευρώ για 32.000 χλμ. ετησίως. Οπότε, εκ πρώτης όψεως, όντως κάνουν καλό στην τσέπη, απλά όχι στο βαθμό που διαφημίζονται.
Το ακόμα σημαντικότερο ζήτημα, όμως, έγκειται στη διαφορά πρόσφυσης μεταξύ των δυο τύπων ελαστικού. Τα χαμηλής τριβής γενικά χρησιμοποιούν λιγότερη γόμα, στρώσεις λινών και αυλακώσεις, εξ ου και η χαμηλότερη τριβή. Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορεί να βελτιώνουν τη ροή του πέλματος στο οδόστρωμα, αλλά ταυτόχρονα επηρεάζουν αρνητικά τόσο το κράτημα, όσο και την αντοχή. Λιγότερη γόμα σημαίνει πιο γρήγορη μείωση στο βάθος του πέλματος, άρα κοντύτερη ημερομηνία λήξης, ενώ η μείωση στις αυλακώσεις μεταφράζεται σε αντίστοιχα μειωμένη απομάκρυνση του νερού, σε βρεγμένο οδόστρωμα.
Συνοψίζοντας λοιπόν, ένα ελαστικό χαμηλής τριβής χαμηλώνει μεν την κατανάλωση, αλλά ενδεχομένως να χρειαστεί νωρίτερα αντικατάσταση – οπότε, στο φινάλε, μπορεί και να προσθέτει στα έξοδα, αντί να τα περικόπτει. Συν, φυσικά, ότι στο βρεγμένο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ένα κανονικό ελαστικό στον τομέα της πρόσφυσης.
