Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά (αν όχι ολόκληρη), όπως σοφά λέει ο λαός μας, ωστόσο υπάρχουν όρια και κάποια σημεία που χρήζουν προσοχής, όσον αφορά το αγαπημένο μας αυτοκίνητο. Κανείς δεν θέλει να το βλέπει γεμάτο σκόνη, χώμα, κουτσουλιές, αλλά πάντα καθαρό και λαμπερό. Άλλωστε ένα βρώμικο αυτοκίνητο λειτουργεί αρνητικά και ως προς την ψυχολογία του οδηγού και των επιβατών. Όταν το πλένουμε, όμως, υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνουμε, αλλά και να αποφεύγουμε.
Καταρχάς, είναι απαραίτητο ένα πολύ καλό πρώτο ξέπλυμα, έτσι ώστε να απομακρυνθούν όλες οι βρωμιές. Διαφορετικά θα κολλήσουν στο σφουγγάρι και θα γεμίσουν λεπτές γρατσουνιές το χρώμα. Η μία λύση είναι με λάστιχο και «πιστόλι» και η άλλη είναι με πλυστικό. Στη δεύτερη περίπτωση, επειδή η πίεση είναι υψηλή, πρέπει το ακροφύσιο να έχει μια απόσταση 30 εκατοστών από το αμάξωμα, πόσω μάλλον όταν υπάρχουν φθαρμένα τμήματα. Αν κάποια ακαθαρσία επιμένει (κουτσουλιές συνήθως), δεν «κολλάμε» το πλυστικό πάνω στο αμάξωμα. Την αφαιρούμε με το χέρι, εν ανάγκη και με το νύχι, διαφορετικά σε παλιότερα αυτοκίνητα και πιο πολυκαιρισμένες βαφές, δεν αποκλείεται να φύγει χρώμα από κάποια σημεία λόγω της πίεσης!
Κατόπιν, σημαντικό ρόλο παίζει η επιλογή του σαμπουάν. Καταλληλότερο είναι ένα για αυτοκίνητο με κερί και όχι υγρό πιάτων, γιατί είναι πιο «σκληρό» για το βερνίκι. Σε κάθε περίπτωση η ποσότητα δεν πρέπει να είναι υπερβολική, διότι δυσκολεύει το ξέβγαλμα. Το σφουγγάρι πρέπει να είναι και αυτό ειδικό για αυτοκίνητο και όχι αυτό των πιάτων. Επίσης, πρέπει να υπάρχουν δύο σφουγγάρια: Ένα για το αμάξωμα και ένα για τα λάστιχα και τα μαρσπιέ. Επίσης φροντίζουμε να πλένουμε και από κάτω, ώστε να απομακρύνουμε λάσπες, σκόνες, άμμους, αλάτια και οτιδήποτε άλλο προσκολλάται στο πάτωμα. Αν δεν τα καθαρίσουμε, μετράμε αντίστροφα για την εμφάνιση σκουριάς σε βάθος χρόνου.
Αφού λοιπόν γίνουν όλα τα παραπάνω, όχι καταμεσήμερο με δυνατό ήλιο, αλλά ώρες που να μην έχει υψηλές θερμοκρασίες και πολύ καλύτερα σε σκιά, ακολουθεί το σκούπισμα. Τα πανάκια με μικροΐνες αποτελούν ιδανική λύση, γιατί μαζεύουν γρήγορα το νερό, δεν αφήνουν χνούδι και στραγγίζουν εύκολα. Αποφεύγουμε δια ροπάλου χημικά καθαριστικά σπιτιού (π.χ. χλωρίνη ή για τα άλατα), ή σύρμα αν υπάρχουν βρωμιές που δεν αφαιρούνται εύκολα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ενδείκνυται αλοιφή που αφαιρεί τις επιφανειακές γρατσουνιές.
Μιλώντας για αυστηρές αντενδείξεις, δεν κάνουμε ποτέ και για κανέναν λόγο -που να μας πληρώνουν, όχι να πληρώνουμε, δηλαδή- ενέργειες σαν αυτή:
Να αναλύσουμε το προφανές; Νερό στο μηχανοστάσιο ισοδυναμεί με καταστροφή. Ειδικά αν ψεκάσουμε τα πάντα, περιλαμβανομένων καλωδίων, πολλαπλασιαστών, μπαταρίας και οτιδήποτε άλλο ηλεκτρικής φύσεως υπάρχει κάτω από το καπό. Καθαρίζουμε τον κινητήρα και τον περιβάλλοντα χώρο αυστηρά με νοτισμένο πανί, αποφεύγοντας πάση θυσία την επαφή με καλώδια και φίσες. Αν, ντε και καλά, θέλουμε να πλύνουμε τη μηχανή, καλύπτουμε όλα τα επίφοβα σημεία με σακούλες και προχωράμε με τεράστια προσοχή. Ρίχνουμε λίγο νερό και από απόσταση, δεν «πλατσουρίζουμε» το μηχανοστάσιο.
