Η πρώτη κίνηση που κάνουν οι περισσότεροι οδηγοί όταν θέλουν να παρκάρουν, είναι να πατήσουν το διακόπτη των «αλάρμ» ή αλλιώς τα «φώτα έκτακτης ανάγκης», όπως αναφέρονται στον Κ.Ο.Κ. Ωστόσο, κάποιοι δεν τα ανάβουν καθόλου και ξαφνικά σταματάνε στη μέση του δρόμου, δημιουργώντας σύγχυση και εκνευρισμό στους οδηγούς που ακολουθούν, έως και ατυχήματα. Άλλοι πάλι τα ανάβουν από νωρίς μέχρι να βρουν θέση, επιβραδύνουν το όχημα ψάχνοντας το δυσεύρετο αυτό κενό και δεν υπολογίζουν τους υπόλοιπους που ακολουθούν.
Όμως τα «αλάρμ» δεν χρησιμοποιούνται για το παρκάρισμα όπως έχει επικρατήσει στη χώρα μας τουλάχιστον, αλλά για άλλο σκοπό. Σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. «οι οδηγοί αυτοκινήτων οχημάτων, εκτός από την περίπτωση ακινησίας του οχήματος, επιτρέπεται να θέτουν σε λειτουργία τα φώτα έκτακτης ανάγκης, μόνο όταν κινδυνεύουν τρίτοι από το δικό τους όχημα». Κοινώς τα πατάμε όταν για παράδειγμα στην εθνική οδό ξαφνικά τα μπροστινά οχήματα φρενάρουν, προκειμένου να προειδοποιήσουμε τους άλλους οδηγούς ότι υπάρχει κίνδυνος. Ή όταν έχει ακινητοποιηθεί το αυτοκίνητο από κάποια βλάβη.
Ποια είναι όμως η ενδεδειγμένη κίνηση που πρέπει να κάνει ο οδηγός πριν παρκάρει; Αφού εντοπίσει τη θέση που χωράει το αυτοκίνητό του, πατάει το διακόπτη των φλας από την πλευρά που θα σταματήσει. Όμως επειδή το 99,99% των χρηστών του δρόμου έχει μάθει τα «αλάρμ», το πιθανότερο είναι να νομίζουν ότι ετοιμάζεται να στρίψει και όχι να παρκάρει. Οπότε σε αυτή την περίπτωση θα ακουστεί η χαρακτηριστική φράση «αλάρμ δεν έχεις;».
Παρόλα αυτά, οι μόνοι οδηγοί που δεν πατάνε αλάρμ αλλά φλας, όταν πρόκειται να σταματήσουν στο δρόμο, είναι αυτοί των λεωφορείων. Θα έχετε παρατηρήσει ότι πριν σταματήσουν σε κάποια στάση, βγάζουν δεξί φλας για να ενημερώσουν τους οδηγούς που ακολουθούν.
