Η θερμοκρασία πέφτει σιγά σιγά, τα Χριστούγεννα είναι λιγότερο από ένα μήνα μακριά, αισίως έχουμε μπει σε mode χειμώνα – κι ας έχει ντάλα ήλιο την ημέρα, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Πριν αρχίσουν να λούζουν τις επιφάνειες οι αχτίδες, όμως, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια από τις πιο επικίνδυνες αόρατες απειλές: το μαύρο πάγο.
Πρόκειται για τον πιο ύπουλο εχθρό που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας οδηγός, ακόμα χειρότερη και από την υδρολίσθηση. Ο λόγος; Απλούστατος: δεν φαίνεται! Η υδρολίσθηση, για παράδειγμα, σε χτυπάει αιφνιδιαστικά, αλλά τουλάχιστον έχεις δει πρώτα το βρεγμένο οδόστρωμα. Οπότε παίρνεις το μήνυμα για μείωση της ταχύτητας. Ο μαύρος πάγος, αντίθετα, όχι απλά δεν φαίνεται, αλλά δεν καταπολεμάται κιόλας. Αν το λάστιχο πατήσει πάνω του, η απώλεια πρόσφυσης είναι νομοτελειακή. Απλά, όσο περισσότερα χιλιόμετρα έχεις όταν γίνει, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες για σφοδρή πρόσκρουση ή σύγκρουση.
Η διαφορά του «μαύρου» από τον κανονικό πάγο έγκειται στη χαμαιλεόντια ιδιότητα του πρώτου, να «περνάει» στο ανθρώπινο μάτι ως οδόστρωμα. Ο οδηγός δεν βλέπει κάτι άσπρο ή λασπωμένο, όπως γίνεται στους εκχιονισμένους δρόμους. Το νερό παγώνει και δημιουργεί ένα πρακτικά αόρατο φιλμ, που δεν διαχωρίζεται οπτικά από την άσφαλτο (εξ ου και το «μαύρο» στην περιγραφή). Κατά συνέπεια, καθίσταται εξαιρετικά δύσκολος ο εντοπισμός και η αποφυγή του. Το ακόμα πιο επικίνδυνο είναι πως μπορεί κάποιος να έχει αναπτύξει ταχύτητα πέρα από τα παγωμένα πρότυπα, θεωρώντας το δρόμο ως απλά βρεγμένο, και ξαφνικά να βρεθεί να κάνει «τσουλήθρα» από το πουθενά. To ακόμα πιο ύπουλο; Δεν χρειάζεται να έχει ρίξει χιόνι. Κι η παγωμένη υγρασία στην άσφαλτο, τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει.
Η σύγκριση με την υδρολίσθηση δεν έρχεται τυχαία, καθότι τα αντίμετρα του εν λόγω πάγου μοιάζουν με αυτά του πλαναρίσματος. Καταρχάς, μειώνουμε δραστικά την ταχύτητα. Η πρόσφυση εδώ θα χαθεί μεν, όμως άλλο να αντιμετωπίσεις ένα ελαφρύ σπινάρισμα, άλλο ένα βαρβάτο γλίστρημα. Δεύτερον, κοιτάμε να οδηγούμε σε σημεία που τα βλέπει ο ήλιος. Εκεί είναι πιθανότερο να έχει λιώσει ο πάγος, ανεξαρτήτου φύσης. Στα σκιερά, αντίθετα, είναι σχεδόν βέβαιο πως ελλοχεύει ο αθέατος κίνδυνος. Επίσης, αποφεύγουμε πάση θυσία τις απότομες κινήσεις σε πεντάλ και τιμόνι. Ήρεμες και μετρημένες κινήσεις, ούτως ώστε να βοηθάμε τα ελαστικά στο έργο τους. Όσο λιγότερο τα ενοχλούμε, τόσο καλύτερα θα κάνουν τη δουλειά τους.
Μιλώντας για σκιερά μέρη, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά για την οδήγηση τις βραδινές ώρες ή τις πρωινές, πριν βγει ο ήλιος. Με το που πέσει το φως του ήλιου, οι θερμοκρασίες ακολουθούν. Κατά συνέπεια, η δημιουργία πάγου στο οδόστρωμα είναι αναπόφευκτη. Οπότε, ειδικά αν κινούμαστε σε δρόμο χωρίς πυκνή κυκλοφορία, ελαττώνουμε ταχύτητα αυτόματα. Ο πάγος, μαύρος ή μη, παραμονεύει σε κάθε μέτρο που διανύουμε.
