Οι κόντρες μεταξύ των σημερινών supercars έχουν αλλάξει επίπεδο, από κάθε άποψη. Ταχύτητα, ήχος, επιδόσεις, τεχνολογία, ερεθίσματα, όλα είναι διαφορετικά σε σχέση με 10-15 χρόνια πριν. Το Lexus LFA και η Mercedes SLR McLaren έρχονται να μας θυμίσουν την παλιά σχολή (ή κοπή, που είναι και επίκαιρη) των υπεραυτοκινήτων.
Τα δυο τους μοιάζουν αρκετά σε φιλοσοφία κατασκευής, με τους κινητήρες τραβηγμένους προς τα πίσω, μεταξύ οδηγού και μπροστινού άξονα. Κεντρομήχανα, με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά εντελώς διαφορετικά στη φύση των κινητήρων. Το LFA διαθέτει έναν υψίσυχνο V10 4.8 λίτρων απόδοσης 560 ίππους στις 8.700 σ.α.λ. και 480 Nm στις 6.800 σ.α.λ. Τη μετάδοση της κίνησης αναλαμβάνει ένα ημιαυτόματο 6 σχέσεων, επιταχύνοντας την ιαπωνική κατασκευή στα 100 χλμ./ώρα από στάση σε 3,6 δλ. και μέχρι τα 326 χλμ./ώρα τελικής.
Αντιδιαμετρικά αντίθετη η SLR, η οποία εδώ συμμετέχει στην έκδοση 722 S Roadster. Ο κομπρεσοράτος V8 των 5.4 λίτρων είναι βελτιωμένος σε σχέση με την απλή έκδοση του τέκνου Mercedes-McLaren, παράγοντας 650 ίππους στις 6.500 σ.α.λ. και 820 Nm στις 4.000 σ.α.λ. Ισχύς που μεταφέρεται στους πίσω τροχούς, μέσω ενός παραδοσιακού αυτόματου κιβωτίου 5 σχέσεων. Ο επίσημος χρόνος για τα πρώτα 100 χλμ./ώρα επίσης είναι στα 3,6 δλ., ενώ η τελική ανέρχεται στα 337 χλμ./ώρα.
Όπως θα δούμε και ακούσουμε, η μάχη που οργάνωσε το Lovecars άνετα λειτουργεί ως χρονομηχανή. Καταρχάς, μόνο το γεγονός ότι συμμετέχει ατμοσφαιρικό αυτοκίνητο έχει φτάσει να αποτελεί είδηση. Κάτι που ισχύει και για το σπινάρισμα, που με τα υπερσύγχρονα launch control έχει εκλείψει. Το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αρκεί που αυτοκίνητα όπως η SLR και το LFA υπάρχουν εκεί έξω και ζωντανεύουν το χρώμα της καθημερινότητας.
