O αριθμός «86» είναι από τους πιο ιστορικούς στα βιβλία της Toyota. Οι πιο λαμπρές σελίδες γράφτηκαν από το Corolla AE86, στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 80. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 20 χρόνια για να αναβιώσει, το 2012, μέσα από το GT 86 (που αργότερα έγινε σκέτο 86), ευρισκόμενο πλέον στη δεύτερη μετενσάρκωση, ως GR86.
Τα τρία πισωκίνητα από το Αΐτσι βρέθηκαν στην ίδια πίστα, σε ένα ασύγκριτου ρομαντισμού συναπάντημα, με τους πίσω άξονες αναμενόμενα να συγκεντρώνουν όλα τα φώτα. Το video της Gazoo Racing μοιάζει αμερικανικό, καθώς τα εφέ και ο σκηνοθετικός φόρτος με τις συνεχείς αλλαγές πλάνων, αλλά και την περίτεχνη χρήση drone, «φωνάζουν» Χόλιγουντ. Παρόλα αυτά, πρόκειται για ιαπωνική παραγωγή. Ακόμα και έτσι, όμως, η χορευτικότητα των τριών «86άρηδων» δεν γίνεται να κρυφτεί από το βαρύ μοντάζ και τη ζαλούρα της κάμερας. Η Toyota έδωσε τη δέουσα σημασία και στο «ενδυματολογικό» κομμάτι, ντύνοντας τα AE86, 86 και GR86 στα λευκά – αν και για πλήρη οπτική ταύτιση, χρειαζόταν η διχρωμία με το μαύρο που έγινε πασίγνωστη μέσα από το Trueno.
Σε 30 και πλέον χρόνια εξέλιξης, η ισχύς από το πρώτο στο τελευταίο 86άρι έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Όπως και η χωρητικότητα του μοτέρ. Το AE86 έχει κάτω από το καπό τον 16βάλβιδο ατμοσφαιρικό 1.600άρη 4A-GEU, με διπλούς εκκεντροφόρους επικεφαλής, στέλνοντας στους πίσω τροχούς 125 ίππους και 145 Nm. Το GR86 διατηρεί μόνο τον αριθμό των κυλίνδρων και των βαλβίδων στο μηχανοστάσιο, παίρνοντας ζωή από έναν boxer 2.4 λίτρων 234 ίππων και 250 Nm. Στο ενδιάμεσο, συναντάμε τον επίσης boxer 2.0λτ. του 86, που παράγει 205 άλογα και ισάριθμα Nm ροπής.
