Πριν η McLaren δημιουργήσει τη δική της γκάμα super/hypercars και η Mercedes αρχίσει τα ρεκόρ στο Nurburgring με την AMG GT Black Series, υπήρχε η SLR McLaren. Ένα αυτοκίνητο που εμπνεύστηκε από την 300 SLR Uhlenhaut Coupé του 1955 και δημιουργήθηκε ως το επιστέγασμα της συνεργασίας των δυο εταιριών στη F1, η οποία απέφερε δυο σερί τίτλους Οδηγών και έναν Κατασκευαστών τη διετία 1998-1999 (ο τεράστιος Mika Hakkinen στο κόκπιτ).
Η SLR προκάλεσε αίσθηση τόσο με την εμφάνιση, όσο και τις τεχνολογικές εφαρμογές της. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους των ενεργών αεροδυναμικών, με το χαρακτηριστικό «αερόφρενο» στο πίσω μέρος, εφοδιαζόταν με κεραμικά δισκόφρενα (370 χλστ. εμπρός με 8πίστονες δαγκάνες, 360 χλστ. πίσω με 4πίστονες) και σύστημα brake-by-wire, ενώ το επίπεδο πάτωμα και η διαμόρφωση του διαχύτη δεν επέτρεπαν την εξάτμιση να φτάσει μέχρι το πίσω μέρος. Εξ ου και οι πλαϊνές-σήμα κατατεθέν στα εμπρός φτερά. Φυσικά, μεγαλύτερο σχεδιαστικό highlight ήταν οι πόρτες, που άνοιγαν σε μια παραλλαγή αυτών της 300SL Gullwing.
Κάτω από το μακρύ καπό φώλιαζε ένας κομπρεσοράτος V8 5.4 λίτρων, με απόδοση 626 ίππων στις 6.500 σ.α.λ. και 780 Nm στις 3.250-5.000 σ.α.λ. Οι πίσω τροχοί παραλάμβαναν από ένα 5άρι αυτόματο και έστελναν το πανέμορφο και 1.710 κιλών αμάξωμα στα πρώτα 100 χλμ./ώρα εντός 3,8 δλ. (έχει μετρηθεί στα 3,4 δλ.), στα πρώτα 200 χλμ./ώρα μέσα σε 10,6 δλ. και μέχρι τα 330 χλμ./ώρα της τελικής. Όπως είναι φυσικό, ένα αυτοκίνητο τέτοιων προδιαγραφών και δυνατοτήτων έχει τις ανάλογες απαιτήσεις στη συντήρηση. Οι βαθιές τσέπες είναι προαπαιτούμενο για κάθε φορά που πηγαίνει συνεργείο, ακόμα κι αν αυτές είναι του μεγέθους της Paris Hilton!
Η διάσημη κληρονόμος αγόρασε καινούργια μια SLR το 2006, έναντι 463.000 δολαρίων (382.140 ευρώ). Πρόσφατα, το αυτοκίνητο άλλαξε ιδιοκτήτη μέσω δημοπρασία για 180.000 δολάρια (148.560 ευρώ). Με μια απλή διαίρεση, προκύπτει ετήσια απώλεια αξίας περίπου 18.000 δολαρίων. Στα έγγραφα της σύγχρονης 300SL Gullwing αναγράφονται αναλυτικά οι εργασίες συντήρησης, που έγιναν από την προηγούμενη κάτοχο. Και δεν ήταν λίγες.
Το μεγαλύτερο κόστος αφορά το σύστημα διεύθυνσης. Τόσο η αντλία της υδραυλικής υποβοήθησης όσο και η κρεμαγέρα, χρειάστηκαν αντικατάσταση. Τιμολόγιο: 2.220 και 6.270 δολάρια αντίστοιχα. Οπότε είμαστε σχεδόν στις 8.500 δολάρια μόνο για το τιμόνι. Οι μηχανισμοί των θυρών κόστισαν 2.500 δολάρια έκαστος, η μπαταρία 1.350, οι βάσεις για τα σωληνάκια των φρένων άλλα τόσα, οι αισθητήρες για την πίεση των ελαστικών 1.700 δολάρια, οι αεραγωγοί των φρένων 1.250 και πάει λέγοντας. Πανάκριβη είναι μέχρι και η μία ζάντα, καθώς για να αντικατασταθεί μια χτυπημένη χρειάστηκαν 1.899 δολάρια (χωρίς το ελαστικό)! Η λίστα συνεχίζει με διάφορα ανταλλακτικά, όπως υαλοκαθαριστήρες (105 δολάρια), ψεκαστήρες νερού (500 δολάρια), τάπα βενζίνης (100 δολάρια) και πολλά ακόμα.
Συνολικά, για λίγο πάνω από 21.000 μίλια (περίπου 33.800 χλμ.) σε 15 χρόνια, χρειάστηκαν 34.565 δολάρια (28.460 ευρώ) σε ανταλλακτικά, αναλώσιμα και εργατικά!
