Η Opel έχει μακρά παράδοση στα πισωκίνητα αυτοκίνητα, κατασκευάζοντας μερικά από τα πιο διαχρονικά μοντέλα με το πίσω διαφορικό σε ρόλο πρωταγωνιστή: Ascona, Kadett, Manta, Rekord, Senator, Commodore, GT (παλιό και σύγχρονο). Αυτοκίνητα που άφησαν παρακαταθήκη «γυρισμένα» ενσταντανέ και αγωνιστικές επιτυχίες, που κορυφώθηκαν με το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Walter Röhrl στο WRC, με το Ascona 400.
Η φίρμα από το Ρούσελχαϊμ διέθετε πλήρη γκάμα οικογενειακών πισωκίνητων, μέχρι που άλλαξαν όλα σε κίνηση μπροστά. Ωστόσο ένα έμεινε απαράλλαχτο, διατηρώντας τον «χορευτικό» χαρακτήρα από την πρώτη, μέχρι την τελευταία στιγμή της παραγωγής του. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το Omega! Η πρώτη του γενιά παρουσιάστηκε το 1986, διαδεχόμενη τόσο το Rekord όσο και το Senator. Η Opel επένδυσε πάνω από 2 δις μάρκα στην εξέλιξη του τότε νέου μοντέλου, δίνοντας πρωτοφανή έμφαση στην αεροδυναμική απόδοση. Εξ ου και ο χαμηλότερος συντελεστής οπισθέλκουσας που είχε δει αυτοκίνητο παραγωγής μέχρι το ’86, με Cd 0,28 (0,32 για το Caravan)!
H προσπάθεια των Γερμανών δεν άργησε να ανταμειφθεί, καθώς στο τέλος εκείνου του έτους το Omega στέφθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς! Η ευρύτατη γκάμα κινητήρων (πάνω από 10 επιλογές βενζίνης και ντίζελ) και η προσφορά τεχνολογίας, μαζί με το γεγονός πως θεωρείτο η προσιτή εναλλακτική στις BMW Σειρά 5 E28 και Mercedes 190E, το κατέστησαν τεράστια εμπορική επιτυχία, ειδικά με τα μέτρα της κατηγορίας. Και, φυσικά, αποτέλεσε τη βάση για το μυθικό Lotus Carlton.
Η δεύτερη γενιά παρουσιάστηκε το 1994, κυκλοφορώντας αρκετά και στη χώρα μας. Με 2λιτρα μοτέρ βενζίνης και πετρελαίου, ως επί το πλείστον, αλλά και έναν 24βάλβιδο 3.0 V6 211 ίππων στην κορυφή της γκάμας, τον οποίο τίμησαν δεόντως πολλοί βελτιωτές. Κάτω από αυτόν, ένας 2.5άρης V6 170 ίππων. Το facelift του 1999 προσέθεσε μια υπερκυβισμένη εκδοχή του, στα 2.6 λίτρα, που έδωσε 10 ίππους και 13 Nm παραπάνω στο δεξί πόδι του οδηγού (180 άλογα και 240 Nm συνολικά). Οι τρόποι που η ισχύς έφτανε στους πίσω τροχούς, ήταν δύο: 5άρι χειροκίνητο ή 4άρι αυτόματο κιβώτιο. Στην πρώτη περίπτωση, το 0-100 χλμ./ώρα ολοκληρωνόταν σε 9,5 δλ. και η τελική ταχύτητα άγγιζε τα 230 χλμ./ώρα. Στη δεύτερη, τα πρώτα 100 χλμ./ώρα έρχονταν σε 10,5 δλ. και η επιτάχυνση σταμάταγε στα 220 χλμ./ώρα.
Το Omega έμεινε πιστό στην πίσω κίνηση μέχρι το 2003, όταν το B2 αποσύρθηκε και άφησε τα μεγαλομεσαία με ένα RWD λιγότερο. Στα ενδότερα της γερμανικής φίρμας, αποτελεί μέχρι σήμερα το τελευταίο πισωκίνητο σεντάν και στερείται τον τίτλο του γενικά τελευταίου πισωκίνητου Opel, από την αναβίωση του GT (2007-2010).
