Το Escort Cosworth αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φετίχ των βενζινοαίματων, όχι μόνο σε σχέση με τα αυτοκίνητα της εποχής, αλλά κυρίως συγκριτικά με τα σημερινά. Αν ρωτάγαμε 10 άτομα, ζήτημα να μας έλεγαν οι 2 πως προτιμούν ένα σύγχρονο μοντέλο σε σχέση με το 90’s rally replica της Ford.
Λόγος ύπαρξης του «φτερωτού» και «φουσκωτού» Escort, ήταν η ανάγκη homologation του αγωνιστικού. Ενός φιλόδοξου προγράμματος, που ήθελε να τερματίσει μια αφλογιστία 13 ετών της Ford στο WRC. H πρώτη χρονιά του αυτοκινήτου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στέφθηκε από μερική επιτυχία, με τον Francois Delecour να κατακτά τη 2η θέση στο Οδηγών και τη Ford την ίδια θέση στο Κατασκευαστών, έχοντας την ατυχία να πέσει πάνω στον συνδυασμό Toyota Celica GT-Four – Juha Kankkunen. Μέχρι το 1998, που αντικαταστάθηκε από το Focus WRC, το Escort βρήκε μπροστά του συνδυασμούς όπως Subaru Impreza-Colin McRae και Mitsubishi Lancer Evo-Tommi Makinen. Το πολυπόθητο πρωτάθλημα δεν κατάφερε να το κατακτήσει, αλλά χάρισε στη Ford 8 νίκες και σε εμάς μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκτυλίχθηκαν στο Ράλλυ Κορσικής, το 1995. Η εργοστασιακή υποστήριξη είχε αποσυρθεί, με τη βελγική ομάδα R.A.S. να αναλαμβάνει την προετοιμασία του Escort Cosworth. Το δίδυμο που συμμετείχε σε όλους τους αγώνες ήταν οι Delecour-Brubo Thiry, με τον Patrick Bernardini να αναλαμβάνει το τιμόνι του τρίτου αυτοκινήτου στην Κορσική. Οι ελπίδες για διάκριση ήταν μετρημένες, καθώς απέναντι στους Βέλγους ορθώνονταν τρία εργοστάσια: Mitsubishi, Subaru, Toyota. Παρόλα αυτά, το Escort κατά συνθήκη ήταν γρήγορο, ιδιαίτερα στην άσφαλτο. Εκεί πραγματοποίησε μια από τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις αυτοκινήτου σε αγώνα WRC, στη μέχρι τότε Ιστορία του θεσμού.
Με το «καλημέρα», τα Ford έπιασαν τον ανταγωνισμό από το λαιμό. Thiry και Delecour πήραν 7 από τις 8 ειδικές (5 και 2 αντίστοιχα), αφήνοντας «κόκκαλο» τον πρωταθλητή Didier Auriol και την Celica GT-Four ST205 του. Τη δεύτερη μέρα, ο Βέλγος κέρδισε 3 από τις 6 ειδικές, ανοίγοντας τη διαφορά από τον ομόσταβλό του στα 35 δλ. Η τρίτη και τελευταία ημέρα αποτελούνταν από 8 ειδικές, με τον Thiry να ξεκινάει όπως τελείωσε την προηγούμενη. Πήρε την πρώτη ειδική, ανεβάζοντας το σκορ στο 9/15 και τη διαφορά από τον Delecour στα 41 δλ. Έμεινε με το γκάζι στο πάτωμα, γράφοντας τον ταχύτερο γύρο και στις επόμενες 3, με τη διαφορά να αγγίζει τα 50 δλ. Με τέσσερις ειδικές να απομένουν για το τέλος, ο Βέλγος έβαλε το Escort στον «αυτόματο», προκειμένου να φτάσει με ασφάλεια στην καρό σημαία. Και κάπου εκεί, η μοίρα αποφάσισε να του στερήσει τη νίκη, με τη μορφή ρουλεμάν μουαγιέ.
Στην 20η ειδική, ο εμπρός δεξιά τροχός του αυτοκινήτου παρουσίασε αστοχία. Service park δεν υπήρχε, ούτε επιτρεπόταν στους μηχανικούς να επέμβουν. Ο Thiry έπρεπε να φτιάξει μόνος του τη βλάβη, αν ήθελε να κερδίσει. Τελικά, δεν τα κατάφερε και εγκατέλειψε, όντας πάνω από 35 δλ. μπροστά. Την νίκη δεν μπόρεσε να πάρει ούτε ο Delecour, τον οποίο είχε προσπεράσει ο Auriol. Από εκεί που το Escort Cosworth όδευε ολοταχώς για ένα αυτοκρατορικό «1-2», συμβιβάστηκε μόνο με το δεύτερο σκαλί του βάθρου. Μέχρι την εγκατάλειψη του Thiry, τα Cosworth μετρούσαν 15/21 ειδικές. Ο Delecour κέρδισε την τελευταία, «ζωγραφίζοντας» ένα εξαιρετικό 16/22 για το Escort.
