Κάποια αυτοκίνητα έχουν την ατυχία να βιώνουν απαξίωση, που στέλνει την αξία τους στα Τάρταρα λίγα μόλις χρονιά μετά την αγορά τους. Άλλα, αντίθετα, βλέπουν τις τιμές στα μεταχειρισμένα να ανεβαίνουν στο πέρας των ετών, ως άλλο καλό κρασί που ωριμάζει. Κάτι που γνωρίζουν οι ιδιοκτήτες τους, παρκάροντάς τα στο γκαράζ και αφήνοντάς τα να μαζεύουν ευρώ αντί για χιλιόμετρα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η εικονιζόμενη LaFerrari, που δεν έχει ούτε 15 χλμ. στο οδόμετρο.
H Bianco Avus που θαυμάζουμε, αγοράστηκε το 2016. Μέχρι σήμερα, το μόνο που έχουν καταφέρει οι μαύροι 20άρηδες τροχοί της είναι να κυλήσουν για μόλις 14 χλμ.! Κλασικά για LaFerrari, αλλά και γενικότερα για hypercar τέτοιου ενδιαφέροντος από τον κόσμο των συλλεκτών, με το που μπήκε το όνομα του πρώτου ιδιοκτήτη στην άδεια, την ίδια ώρα κλείδωσε η πόρτα του γκαράζ. Η λευκή πέρλα που καλύπτει το αμάξωμα συνιστά μια από τις πιο σπάνιες αποχρώσεις, στη συνολική παραγωγή των 499 LaFerrari. Οπότε είναι σαν να ακούμε τα ευρώ να πολλαπλασιάζονται διαρκώς, μέχρι να φτάσουν στο ύψος των 3,95 εκατομμυρίων που ζητάει η RM Sotheby’s.
Ελπίζουμε ο καινούργιος κάτοχος να έχει άλλα πλάνα υπόψη για την Ιταλίδα, καθώς είναι κρίμα να μην παίρνει μπροστά ποτέ ένα τέτοιο μηχανολογικό αριστούργημα. Ειδικά όταν συζητήσουμε για τον ήχο, σχεδόν όλα τα σύγχρονα hypercars ακούνε τη μελωδία του ατμοσφαιρικού 6.3 V12 και κλείνει τα αυτιά της, κάνοντας τη σύγκριση με τα δικά τους υπερτροφοδοτούμενα ή/και υβριδικά μοτέρ. Βέβαια και ο δωδεκακύλινδρος χαίρει ηλεκτρικής συνδρομής, αλλά μέσω συστήματος KERS. Η συνδυαστική απόδοση φτάνει τα 963 άλογα και 900 Nm, με τον ατμοσφαιρικό να παράγει 800 ίππους στις 9.000 σ.α.λ. (κόφτης στις 9.250 σ.α.λ.) και 700 Nm στις 6.750 σ.α.λ. Ένα 7άρι αυτόματο διπλού συμπλέκτη στέλνει την ισχύ στους πίσω τροχούς, με τα πρώτα 100 χλμ./ώρα να έρχονται σε 2,8 δλ. και την τελική να ξεπερνά τα 350 χλμ./ώρα. Οι Ιταλοί δεν διευκρίνισαν ποτέ πόσο είναι αυτό το «πάνω», όμως την έχουμε δει να φτάνει μέχρι και τα 370 χλμ./ώρα.
