Η σύνδεση μεταξύ αυτοκινήτων και μοτοσικλετών δεν είναι κάτι πρωτότυπο. Αρκετές εταιρίες δραστηριοποιούνται με τεράστια επιτυχία στους δύο και τέσσερις τροχούς, όπως οι BMW και Suzuki, ενώ ίσως η πιο επιτυχημένη στο «πάντρεμα» των δυο κλάδων –που δεν είναι άλλη από τη Honda– ξεκίνησε πρώτα στα δίτροχα, για να περάσει στη συνέχεια στα αυτοκίνητα. Πόσοι γνωρίζουν ότι, εν μέρει και σε μικρότερη κλίμακα, έκανε η αιώνια αντίπαλος Yamaha;
Δείτε ακόμα: Ποια μάρκα είναι και ο μεγαλύτερος κατασκευαστής πλοίων;
H φίρμα από τη Σιζουόκα ξεκίνησε το 1887 ως κατασκευαστής μουσικών οργάνων (συγκεκριμένα, πιάνο). Τομέα που δεν εγκατέλειψε ποτέ, για να διαθέτει σήμερα μερικά από τα καλύτερα πιάνο και ντραμς στη μουσική βιομηχανία. To 1955 κυκλοφόρησε το πρώτο της δίτροχο, ονόματι YA-1. Ένα 125άρι μοτοποδήλατο, που αποτελούσε αντιγραφή του γερμανικού DKW RT 125. Στο πέρασμα των δεκαετιών, η Yamaha εξελίχθηκε σε ηγετική δύναμη των δύο τροχών, κατασκευάζοντας μοτοσικλέτες πάσης φύσεως και προσανατολισμού, κατακτώντας παράλληλα πρωταθλήματα στους αγώνες. Έναν τομέα -τους αγώνες, δηλαδή- που επιχείρησε να κατακτήσει και στους τέσσερις τροχούς!
Το 1989 ξεκίνησε να προμηθεύει κινητήρες σε ομάδες χαμηλού βεληνεκούς στην F1, αρχικά για την Zakspeed και το 1991 για την Brabham. Το 1992 ανέπτυξε συνεργασία με την Jordan, από το 1993 μέχρι το 1996 προμήθευε την Tyrell, με το κεφάλαιο Formula 1 να κλείνει το 1997 και την Arrows. Νίκη δεν πανηγύρισε κανένα μονοθέσιο με κινητήρα Yamaha, όμως δεν πρέπει να παραλείπουμε και την δυναμική των σασί που αναλάμβαναν την αξιοποίηση των μοτέρ. Το καλύτερο αποτέλεσμα ήρθε το 1997, στην Ουγγαρία, όταν ο Damon Hill πήρε την 2η θέση.
Από βαθμολογικής άποψης, το peak ήρθε 3 χρόνια νωρίτερα στην αποφράδα σεζόν του 1994, όταν η Tyrell-Yamaha συγκέντρωσε 13 βαθμούς (εντελώς διαφορετικό το βαθμολογικό σύστημα τότε) και τερμάτισε στην αξιοπρεπέστατη 7η θέση των Κατασκευαστών.
To 1990, οι Ιάπωνες «έτρεχαν» ένα παράλληλο και ακόμα πιο φιλόδοξο project. Ήθελαν να παρουσιάσουν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής, που θα είχε απευθείας σύνδεση με την τεχνολογία της F1. Μια Ferrari F50 αν προτιμάτε, στο ακόμα πιο σκληροπυρηνικό, 5 χρόνια νωρίτερα. Η ονομασία του: OX99-11.
Καρδιά του ο OX99 V12 των 3.5 λίτρων, που η Yamaha εξέλισσε εκείνη την περίοδο για τις Brabham BT59/60Υ των Martin Brundle και Mark Blundell. Σε detuned μορφή 400 ίππων (από 550-600), αλλά με ανηλεές στροφάρισμα στις 10.000 σ.α.λ. και συνδεδεμένο απευθείας στο σασί. Η εξέλιξη του αυτοκινήτου ήταν περιπετειώδης, με την Yamaha να αλλάζει δυο φορές συνεργάτη μέχρι να αναθέσει την κατασκευή του στη θυγατρική Ypsilon Technology.
Διαβάστε επίσης: Γνωρίζετε το Nissan Almera 1.6 λτ. 200 PS; (+video)
Οι αλλαγές αυτές επέφεραν καθυστερήσεις στο οργανόγραμμα, επηρέασαν την διαδικασία εξέλιξης και μαζί με το ριζοσπαστικό παρουσιαστικό του αυτοκινήτου (διθέσιο εν σειρά με «καλύπτρα» και χρήση εξωτικών υλικών) εκτίναξαν το κόστος στις 800.000 δολάρια (1,4 εκατ. σημερινά δολάρια)! To 1994, η Yamaha έκρινε πως δεν θα υπήρχαν αγοραστές διατεθειμένοι να δώσουν τόσα λεφτά για ένα άγνωστο μοντέλο, οπότε το project εγκαταλείφτηκε. Πριν συμβεί αυτό, κατασκευάστηκαν 3 πρωτότυπα: ένα κόκκινο, ένα μαύρο και ένα πράσινο. Η σημερινή αξία καθενός εξ αυτών, υπολογίζεται -μαντέψτε- στα 1,4 εκατομμύρια δολάρια!
Δείτε ακόμα: Το ουρλιαχτό του Lexus LFA στο δυναμόμετρο (+video)
Ως τεχνικός συνεργάτης πάντως -κυρίως της Toyota-, η Yamaha τα καταφέρνει πολύ καλύτερα. Έχει δώσει τα «φώτα της» στην εξέλιξη των κινητήρων στα 2000GT και Altezza RS200 (2λιτρο ατμοσφαιρικό Lexus IS200, με απόδοση 200+ ίππων), ενώ highlight αποτελεί το ανεπανάληπτο Lexus LFA. Εκτός από supercars και Toyota, η Yamaha έχει συνεργαστεί με τις Volvo (για τον V8 του πρώτου XC90) και Ford (για τον 3λιτρο V6 του Taurus SHO).
