Η οδήγηση των σύγχρονων αυτοκινήτων, συνοδεύεται από αρκετή δόση αλληλεπίδρασης με τον οδηγό. Και δεν αναφερόμαστε στην διεπαφή μηχανής-ανθρώπου που προκύπτει μέσα από τα στροφιλίκια, την ανάπτυξη πλευρικών και κάθετων δυνάμεων, την αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τα χειριστήρια και λοιπά ρομαντικά. Μιλάμε για τις παρεμβάσεις που κάνουν τα ηλεκτρονικά συστήματα, προς διατήρηση της πορείας και αύξηση της ασφάλειας. Παρεμβάσεις που ειδικά με την όπισθεν, όπου η ορατότητα είναι περιορισμένη, θα έπρεπε να βοηθούν τον οδηγό στο μέγιστο.
Όπως αποδεικνύουν οι δοκιμές του ΑΑΑ όμως, έχουμε ακόμα μπροστά μας για να βγαίνουμε ασφαλώς με οπισθοπορεία από θέσεις πάρκινγκ και στενά. Ο ανεξάρτητος φορέας των Η.Π.Α. πήρε 4 από τα δημοφιλέστερα crossover της αγοράς (Hyundai Tucson, Mazda CX-30, Lexus RX και VW Tiguan) και τα έθεσε ενώπιον δυο δοκιμασιών: 1ον οπισθοπορεία από θέση στάθμευσης με αυτοκίνητο παρκαρισμένο δίπλα από το εξεταζόμενο, 2ον οπισθοπορεία ενώ πίσω από το όχημα βρίσκεται παιδί. Δυο σενάρια που απαντώνται σχεδόν καθημερινά στις μετακινήσεις, άρα και δυο από τα συχνότερα όπου μπορεί να προκύψει ατύχημα. Δουλειά των ηλεκτρονικών; Φυσικά να το αποτρέψουν. Πόσο το καταφέρνουν; Όχι τόσο ώστε να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας.
Τα αποτελέσματα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, ιδίως όσον αφορά την «τυφλή» οπισθοπορεία από πάρκινγκ. Μόλις στο 2,5% των δοκιμών απετράπη η σύγκρουση με το διερχόμενο όχημα, την ώρα που τα ηλεκτρονικά πάτησαν τα φρένα αυτόματα στο 65% των περιπτώσεων. Αυτό σημαίνει πως σε ένα 35% το «μπαμ» γίνεται δίχως το αυτοκίνητο να ελαττώσει καν ταχύτητα, ενώ στο 97,5% τα δυο οχήματα έρχονται σε επαφή. Ευτυχώς τα ηλεκτρονικά έδειξαν καλύτερη εικόνα στην αναγνώριση του παιδιού, ενεργοποιώντας το σύστημα πέδησης στο 75% των δοκιμών και αποτρέποντας το χτύπημα στο 50%. Και πάλι, όμως, το γεγονός ότι στα μισά ενδεχόμενα το αυτοκίνητο χτυπάει τον πιτσιρικά πεζό, εγείρει κάτι παραπάνω από μεγάλες ανησυχίες.
Ο διευθυντής μηχανικής αυτοκινήτων του AAA, Greg Brannon, δήλωσε: «Οι οδηγοί δεν πρέπει να βασίζονται αποκλειστικά στα επικουρικά συστήματα για την αποφυγή συγκρούσεων, αλλά αντίθετα να τα χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν την επίγνωσή τους για το περιβάλλον τους και να υποστηρίζουν την ασφαλή οδήγηση . Πάνω απ ‘όλα, οι απαιτήσεις δοκιμών για αυτά τα συστήματα θα πρέπει να ενημερώνονται συχνά, λαμβάνοντας υπόψη ασυνήθιστα αντικείμενα και πιο ρεαλιστικά σενάρια με στόχο την επίτευξη του μέγιστου οφέλους για την ασφάλεια των οδηγών, των πεζών και των ποδηλατών».
