Ο «πόλεμος» μεταξύ αυτόματου και χειροκίνητου κιβωτίου μέχρι πριν λίγο καιρό, είχε σίγουρο νικητή. Τα ηλεκτρονικά και τα λογισμικά βρίσκονται πρώτα στις λίστες των αυτοκινητοβιομηχανιών, αφήνοντας στη νοσταλγία το τρίτο πεντάλ και το ανακάτεμα του λεβιέ. Παρόλα αυτά, η μηχανική μετάδοση είναι ακόμα εδώ. Κι όχι μόνο στις μικρότερες κατηγορίες, όπου το επιπλέον κόστος της αυτόματης πέφτει βαρύ σε γενικές γραμμές, αλλά και στα σπορ τετράτροχα. H BMW M2, ας πούμε, είναι το καλύτερο παράδειγμα.
Διαθέσιμη τόσο με 6άρι χειροκίνητο όσο και με 8άρι αυτόματο, η μικρότερη «Μπέμπα» του M GmbH προσφέρει στον υποψήφιο αγοραστή την επιλογή μεταξύ ιδίας προσπάθειας ή δια τεχνολογικής μεσολάβησης. Τα συν και τα πλην κάθε φιλοσοφίας, λίγο-πολύ γνωστά: ταχύτερες αλλαγές, καλύτερες επιδόσεις, γρήγορη οδήγηση χωρίς πολλές έννοιες (εκκινήσεις, συγχρονισμό στροφών στα κατεβάσματα, χαμένες αλλαγές) χαμηλότερη κατανάλωση και εκπομπές ρύπων η μία, ασυναγώνιστη συμμετοχικότητα και αίσθηση η άλλη. Κρίνοντας από τις πωλήσεις και τις έρευνες αγοράς, πολλοί καταναλωτές αναζητούν ολοένα περισσότερο το δεύτερο. Χειροπιαστά, όμως, βάσει αριθμών και αποτελεσμάτων, πόση είναι η διαφορά μεταξύ χειροκίνητο και αυτόματου;
Την απάντηση δίνει η ίδια, η M2. Το The Fast Lane Car δοκίμασε την G87 και στις δυο εκδόσεις, αλλά όχι σε χρόνο πίστας ή 400άρι. Στο παλιό, καλό και για αρκετά χρόνια βαρύνουσας σημασίας (ακόμα και για την την αγορά ενός σπορ μοντέλου) 0-100 χλμ./ώρα. Βάσει επίσημων στοιχείων από τους Βαυαρούς, η χειροκίνητη χρειάζεται 4,3 δλ. και η αυτόματη 4,1 δλ. Στην πραγματικότητα όμως, η διαφορά στην αξιοποίηση των 460 ίππων και 550 Nm από τον 3.0λιτρο twinturbo straight six είναι σημαντικά μεγαλύτερη.
Το μηχανικό κιβώτιο χρειάστηκε 4,55 δλ. για να καλύψει το σπριντ μέχρι τα πρώτα 100 χλμ./ώρα, την ώρα που το αυτόματο κατέβηκε από τα 4,0 δλ. και σταμάτησε το χρονόμετρο στα 3,93 δλ.! Οπότε από πλευράς αριθμών, δεν τίθεται θέμα ποια φιλοσοφία είναι προτιμότερη. Με ποια, όμως, θα θέλατε/θέλαμε να γράφουμε χρόνους όμως;
