Κλασικά εικονογραφημένα: είμαστε κολλημένοι στον Κηφισό, βλέπουμε τα μηχανάκια να περνούν ανάμεσά μας, ευχόμαστε να ήμασταν στη θέση τους, να μπορούσε το αυτοκίνητό μας να βγάλει τουρμπίνες και να πετάξει επιτόπου, σαν το DeLorean στο τέλος του πρώτου «Επιστροφή στο Μέλλον». Η απελπισία αισθάνεται προσωπική, όμως και το όχημα αν είχε στόμα, θα εξέφραζε απόγνωση. Κι όχι μόνο λόγω «ορθοστασίας»…
Το ρελαντί μπορεί να εξελιχθεί σε εχθρό της εύρυθμης λειτουργίας του κινητήρα, αλλά και της ακεραιότητας της τσέπης. Αν υποτιμηθεί, το μόνο σίγουρο είναι ότι μακροχρόνια θα προκαλέσει μπελάδες, και μάλιστα κοστοβόρους. Στα καινούργια αυτοκίνητα, το πρόβλημα λύνεται από μόνο του εργοστασιακά, μέσω του start-stop. Τα παλιότερα, όμως, που δεν διαθέτουν αυτές τις ανέσεις, υποφέρουν όταν καθηλώνονται στην κίνηση. Η χειροκίνητη απενεργοποίηση/ενεργοποίηση του κινητήρα με τη μίζα δεν συνιστά λύση (εκτός κι αν βλέπουμε ότι θα μείνουμε κολλημένοι για ώρα, οπότε δεν θα είμαστε «κρακ-κουκ» συνέχεια), καθώς εκεί προκύπτουν άλλα προβλήματα. Το θέμα είναι πως κι όταν κυριολεκτικά δεν κάνουμε τίποτα, πάλι δημιουργούνται ζητήματα.
Η λειτουργία του μοτέρ στο ρελαντί για μικρό χρονικό διάστημα δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις. Ωστόσο, η παρατεταμένη και υπερβολική παραμονή στις χαμηλότερες δυνατές στροφές, καταρχάς τραβάει περισσότερο καύσιμο. Μόλις 10 δλ. στο ρελαντί μόνα τους μπορούν να καταναλώσουν περισσότερο από την εκκίνηση του κινητήρα. Οι μηχανές εσωτερικής καύσης βασίζονται σε μια προσεκτική ισορροπία μείγματος αέρα-καυσίμου για να διατηρούν την ομαλή τους λειτουργία. Όταν δουλεύουν στο ρελαντί, το καύσιμο υπερτερεί σημαντικά του αέρα καθότι το αυτοκίνητο δεν κινείται, άρα δεν ωθείται αέρας στην εισαγωγή. Κάτι που στρεσάρει πολλά εξαρτήματα, περιλαμβανομένων των πιστονιών, των μπουζί και του συστήματος εξαγωγής, με το τελευταίο ειδικά να φέρνει στα όρια του τον καταλύτη, ο οποίος «δηλητηριάζεται» από την περίσσεια βενζίνης ή ντίζελ που δέχεται.
Μιλώντας για το ίδιο, το καύσιμο, η λειτουργία στο ρελαντί προκαλεί τη συσσώρευση επικαθίσεων και υπολειμμάτων στα τοιχώματα των κυλίνδρων. Επικαθίσεις που μπορούν όχι μόνο να μολύνουν το λάδι, αλλά και να σχηματίσουν μόρια νερού στο σύστημα εξαγωγής λόγω υγρασίας. Το μοτέρ δεν αναφλέγει το καύσιμο με τον απαραίτητο ρυθμό, συνεπώς προκαλείται ένα ασφυκτικό κοκτέιλ στο θάλαμο καύσης, το κύκλωμα λίπανσης και την εξάτμιση, που αργά αλλά σταθερά καταστρέφει την ακεραιότητα του κινητήρα.
