Για πολλούς, το κυριότερο σημείο εστίασης κατά την αγορά ενός μεταχειρισμένου είναι τα χιλιόμετρα. Όσο λιγότερα, τόσο το καλύτερο. Συνθήκη, ωστόσο, που όπως πολλά πράγματα στα αυτοκίνητα «δεύτερης χείρας», έχει δυο αναγνώσεις. Ο αριθμός των χιλιομέτρων ναι μεν είναι σημαντικός παράγοντας για την κατάσταση ενός οχήματος, αλλά το ίδιο ισχύει για τον τρόπο που έχουν γίνει. Το «πώς», δηλαδή, όχι μόνο το «πόσα». Κι εδώ τα λάστιχα μπορούν να μας πουν πολλά.
Άλλο ένα αυτοκίνητο να έχει κάνει 300.000 χλμ. στην εθνική, άλλο 200.000 χλμ. στην πόλη κι άλλο 150.000 χλμ. στους κόφτες. Η δυσκολία, βέβαια, έγκειται στα «αποδεικτικά στοιχεία». Κανείς δεν πρόκειται να πει πως «έσκιζε» το αυτοκίνητό του, ενόσω επιχειρεί να το πουλήσει. Και το θέμα είναι πως η κακομεταχείριση δεν φαίνεται στο βιβλίο σέρβις. Τα διαστήματα μπορεί να τηρούνται κανονικότατα, παρουσιάζοντας ένα πλήρως ενημερωμένο ιστορικό. Το πώς έχει οδηγηθεί το αυτοκίνητο, όμως, δεν φαίνεται. Και εδώ έρχεται ο «μαύρος χρυσός» των τετράτροχων, να μας ανοίξει τα μάτια.
Ως το μοναδικό σημείο επαφής του αυτοκινήτου με το οδόστρωμα, τα ελαστικά αποτυπώνουν στην επιφάνειά τους τον κόπο και τον τρόπο χρήσης του οχήματος. Πέρα από το βάθος των αυλακώσεων, που υποδεικνύουν την κατάσταση των ελαστικών, υπάρχουν και άλλα σημάδια που δείχνουν αν το υπό εξέταση δείγμα έχει περάσει καλά στη ζωή του. Αν, για παράδειγμα, κοιτάμε να αγοράσουμε hot hatch και διακρίνουμε πως τα εμπρός ελαστικά είναι πιο φθαρμένα από τα πίσω, τότε το αυτοκίνητο έχει «λιώσει» στα σπιναρίσματα. Το ίδιο ισχύει για τα πισωκίνητα: αν η φθορά των πίσω ελαστικών είναι πιο έντονη από των εμπρός, τότε έχουμε μπροστά μας ένα επίδοξο drift car. Στυλ οδήγησης που εκτός από τα λάστιχα, πολύ περισσότερο ταλαιπωρούν κινητήρα και μετάδοση (κιβώτιο, ημιαξόνια, διαφορικό κλπ).
Για να ταλαιπωρηθεί ένα λάστιχο, βέβαια, δεν χρειάζεται ο οδηγός του να είναι «κάφτης». Αν ξέρεις και είσαι φαν του «στρίβειν», περνάς υπέροχα και δίχως να ξεζουμίσεις το μοτέρ. Οι στροφές, εξάλλου, στήσιμο και θάρρος θέλουν (πέρα από ικανότητες). Ένα αυτοκίνητο που συνηθίζει να «μπαίνει», φαίνεται από τη φθορά του πέλματος στην εξωτερική πλευρά. Αν το λάστιχο εμφανίζεται υπέρμετρα φθαρμένο στην εξωτερική πλευρά του, τότε έχει περάσει σημαντικό χρόνο από τη ζωή του παλεύοντας με υψηλά πλευρικά φορτία.
Οι τοπικές παραμορφώσεις επίσης μαρτυρούν δύσκολες στιγμές. «Καραφλά» ή υπερβολικά φθαρμένα τοπικά σημεία στο λάστιχο φανερώνουν μπλοκαρίσματα (αν μιλάμε για εμπρός άξονα) ή χειρόφρενα (στον πίσω). Για όσους ανησυχούν πως το υποψήφιο αυτοκίνητο έχει βιώσει ταλαιπωρία εντός αστικών τειχών, αρκεί να ρίξουν μια ματιά στο προφίλ των ελαστικών. Γρατζουνιές, σημάδια και λοιπές «ζωγραφιές» στα πλαϊνά, υποδηλώνουν επαφές με πεζοδρόμια κατά το παρκάρισμα (αυτό φαίνεται κι από τις ζάντες). Ανομοιογενής φθορά μεταξύ των ελαστικών του ίδιου άξονα δείχνουν αμέλεια στην ευθυγράμμιση και τη ζυγοστάθμιση, ενώ οι ρωγμές στο πέλμα κρύβουν διττή σημασία: είτε τα λάστιχα είναι πολύ παλιά, είτε το αυτοκίνητο είχε μείνει πολύ καιρό αχρησιμοποίητο, είτε οδηγούταν σε συνθήκες εκτός προδιαγραφών των ελαστικών (χειμερινά σε κανονικές θερμοκρασίες, για παράδειγμα).
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ανησυχητικό φαινόμενο και φανερώνει βαθμιαία κατάρρευση των υλικών στο εσωτερικό του ελαστικού. Παρόλα αυτά, αναφορικά με το αυτοκίνητο, ενδέχεται απλά να κρύβει μεγάλη αχρησία. Όποια κι αν είναι η πηγή του προβλήματος, το μόνο σίγουρο είναι πως τα λάστιχα θέλουν αντικατάσταση επί τόπου.
