Το πλύσιμο του αυτοκινήτου είναι διαδικασία που δεν κοιτάει εποχές. Χειμώνας, καλοκαίρι, φθινόπωρο, άνοιξη (τα δυο τελευταία τα έχουμε χάσει λίγο, βέβαια), πάντα θα πρέπει να διατηρούμε καθαρό το όχημά μας. Κάθε σεζόν με τις δικές της ιδιαιτερότητες. Το καλοκαίρι, ας πούμε, καθόμαστε και βγάζουμε άμμο από παντού. Το χειμώνα, ειδικά στην επαρχία, χιόνια, πάγους και αλάτια από τους δρόμους. Το κρύο, ωστόσο, κρύβει παγίδες όχι μόνο στους δρόμους, αλλά και στο πλύσιμο.
Μια από τις κυριότερες, εντοπίζεται στη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ αμαξώματος και νερού. Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κοντά στο μηδέν ή κάτω από αυτό, η θερμική απόσταση από το νερό που πέφτει πάνω στα πάνελ με αυτά, μπορεί να ξεπεράσει τους 20-30 βαθμούς Κελσίου! Το νερό που βγαίνει από το πλυστικό συνήθως είναι στους 15-20 βαθμούς, ενώ κάποιες φορές μπορεί να φτάσει ως τους 25-30. Ένα τέτοιο χλιαρό νερό όταν πέσει σε «παγωμένο» αμάξωμα, καταλαβαίνουμε πόσο έντονο θερμικό σοκ μπορεί να προκαλέσει στις επιφάνειες. Στιγμιαία δεν υπάρχει πρόβλημα. Μακροπρόθεσμα, όμως, η ταλαιπωρία στη βαφή και το βερνίκι θα προκαλέσει θαμπάδες, ξεφτίσματα και όλα τα παρελκόμενα.
Το άλλο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει, έχει να κάνει με τους πάγους, τα αλάτια και τις λάσπες. Το καλοκαίρι οι λάσπες και το αλάτι από τη θάλασσα, φεύγουν εύκολα με το νερό. Το χειμώνα αντίθετα, στερεοποιούνται στο αμάξωμα και τα μαρσπιέ. Κάτι που σημαίνει ότι όταν πλένουμε, χρειάζεται προσπάθεια για να απομακρυνθούν. Αυτό που δεν πρέπει να κάνουμε, είναι να τα διώχνουμε με την πίεση του νερού. Αν κάνουμε το λάθος να παλέψουμε με το πλυστικό, «κολλώντας» το ακροφύσιο πάνω στην επιφάνεια, πάει το χρώμα. Οπότε πρώτα καθαρίζουμε τις σχετικές βρωμιές με το χέρι, χρησιμοποιώντας ειδικές σπάτουλες ή ξύστρες, και μετά αρχίζουμε να ρίχνουμε νερό.
