Ο προφυλακτήρας συνιστά από τα πιο επισφαλή σημεία του αυτοκινήτου, καθώς αυτή είναι και η δουλειά του στο φινάλε. Να προφυλάσσει δηλαδή τα εξαρτήματα πίσω από αυτόν, είτε μιλάμε για μπροστά είτε για πίσω. Ως «ασπίδα», αλλά και βασικότατο συστατικό της εξωτερικής σχεδίασης, είναι ο πρώτος που την «πληρώνει» σε τρακάρισμα. Και δεν μιλάμε για σφοδρή σύγκρουση. Ακόμα και ένα κλασικό ατύχημα εντός αστικού ιστού (τα διαβόητα «της πόλης») προκαλεί πονοκέφαλο στον ιδιοκτήτη, καθώς η εικόνα του οχήματος πλήττεται με το παραμικρό. Μια γρατζουνιά, ένα σπάσιμο, ένα βαθούλωμα, ανάλογα και την έκταση, αρκούν για να χαλάσουν το οπτικό σύνολο.
Οι μέθοδοι επισκευής, γνωστοί: φαναρτζής, διόρθωση στη ζημιά αν γίνεται (σφυρί, κόλλα κλπ), αντικατάσταση ολόκληρου του πάνελ συχνότερα, με δίλημμα ανάμεσα σε αυθεντικό ή ιμιτασιόν ανταλλακτικό. Η δεύτερη επιλογή κρύβει τον κίνδυνο του να μην κουμπώνει, λόγω λάθος ή ανυπαρξίας βάσεων, την ώρα που η πρώτη είναι ξεκάθαρα η ακριβότερη. Υπάρχει τρόπος να φτιάξεις έναν προφυλακτήρα δίχως να επισκεφθείς φανοποιείο, να κάνεις πατέντες ή να πρέπει να βγάλεις κατσαβίδια, σφυριά και λοιπά εργαλεία; Με ζεστό νεράκι, για παράδειγμα;
Η εφαρμογή υψηλής θερμοκρασίας σε πλαστικά για να διαμορφωθεί το σχήμα τους είναι γνωστή τακτική, επαφιόμενη στη φυσικο-χημική σύσταση του υλικού. Υπάρχουν, βέβαια, διάφορα είδη πολυμερών, αλλά το κλασικό πλαστικό που χρησιμοποιείται στους προφυλακτήρες των περισσότερων αυτοκινήτων, εμπίπτει στην «αρμοδιότητα» της ζέστης. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια καύσωνα αρχίζουν και παραμορφώνονται προφυλακτήρες ή φτερά. Η τοπική εφαρμογή υψηλής θερμοκρασίας (άνω των 70-80 βαθμών Κελσίου) μεταβάλλει τις ιδιότητες του πλαστικού, δίνοντάς του τη δυνατότητα να αλλάζει μορφή έως ενός σημείου. Ή, στην προκειμένη, να επανέρχεται στη φυσιολογική του.
Όπως θα δούμε στο video, το βραστό νερό μαλακώνει τοπικά τον προφυλακτήρα και του επιτρέπει να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση με ένα χτύπημα από μέσα, δίχως καν σφυρί. Μόνο με το χέρι, έρχεται στη θέση του. Το ίδιο ισχύει για τα φτερά, αλλά και το ζεστό αέρα. Με ένα σεσουάρ, δηλαδή, ζεσταίνουμε το χτυπημένο σημείο για αρκετά δευτερόλεπτα (35-45 δλ., μπορεί και παραπάνω) και στη συνέχεια χτυπάμε από μέσα, ώστε να έρθει «στα ίσια του». Μεγάλη προσοχή χρειάζεται το χρώμα, καθώς αν το παρακάνουμε ενδέχεται να κάνουμε ζημιά στη βαφή. Καλύτερη η λύση του σεσουάρ, καθότι το βραστό νερό είναι πολύ δραστικό μέτρο και δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε μεταλλικά χρώματα.
