Το Focus WRC ήρθε το 1999 ώστε να καταφέρει, αυτό που δεν μπόρεσε το Escort Cosworth: να κατακτήσει τίτλους στο WRC. Το πόσο σοβαρή ήταν η Ford με την προσπάθειά της, φαίνεται από το γεγονός πως επιστράτευσε το καλύτερο οδηγικό δίδυμο της εποχής. Colin McRae και Carlos Sainz πήραν θέση στα πηδάλια του αγωνιστικού Focus, αποσκοπώντας ο μεν Σκωτσέζος στο δεύτερο πρωτάθλημα, ο δε «Matador» (που ανακηρύχθηκε σε πρόσφατη ψηφοφορία ως ο καλύτερος οδηγός ράλλυ όλων των εποχών) στο τρίτο.
Ο συνδυασμός, ειδικά με τον αείμνηστο McRae, ήταν ταχύτατος. Προβλήματα αξιοπιστίας ωστόσο, στερούσαν τη σταθερότητα στη συγκομιδή βαθμών. Από το ’99 μέχρι το ’01, το Focus RS WRC κατέκτησε 8 νίκες, σχεδόν όλες με τον Σκωτσέζο (μόλις μία ο Sainz, στο Ράλλυ Κύπρου το 2000). Το 2001 ήταν η χρονιά, που κάποιος τίτλος έφτασε μια ανάσα από την Ford. Συγκεκριμένα αυτός των Οδηγών, τον οποίο ο McRae έχασε από τον επίσης αείμνηστο Richard Burns και το Subaru Impreza WRC.
Δείτε ακόμα: Μια Ford Mustang με εσάνς…Senna και Prost!
Όσοι ασχολούνται με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, θα θυμούνται την οπτική διαφορά που είχε το Focus από τα υπόλοιπα WRC. Τη στιγμή που τα Peugeot 206 WRC και Subaru Impreza WRC ήταν «τούμπανα» και με έντονα αεροδυναμικά βοηθήματα, το Focus WRC θύμιζε Focus RS MK1 με αγωνιστικά χρώματα. Κάτι που άλλαξε άρδην στην ριζικά ανανεωμένη έκδοση, του 2003.
Διαβάστε επίσης: Τέλος και επίσημα το Ford Focus RS
Το αμάξωμα έγινε αγνώριστο, με τον εμπρός προφυλακτήρα, τα φουσκώματα και την τεράστια αεροτομή να μετατρέπουν το Focus από μετριοπαθές σε «επιδειξία». Το δίδυμο Markko Martin – Mikko Hirvonen δεν έφερε σε καμία περίπτωση τις περγαμηνές των McRae-Sainz, αλλά ήταν ελπιδοφόρο. Όπως και το ξεκίνημα του αυτοκινήτου, που πήρε 2 νίκες στην πρώτη του χρονιά (αμφότερες με τον Martin). Τίτλο δεν κατέκτησε, όμως αποτέλεσε τη βάση για το επόμενο Focus WRC, που το 2006 έσπασε την παντοκρατορία της Citroen στους Κατασκευαστές και κατέκτησε την πρώτη θέση.
Το πρώτο, «φτερωτό» Focus WRC διέθετε μια πατέντα, που θα μπορούσε να αλλάξει για τα καλά τις ισορροπίες στο WRC. Κάτω από τον πίσω προφυλακτήρα, υπήρχε ένα ρεζερβουάρ αέρα! Η χωρητικότητα έφτανε τα 45 λίτρα και το πάχος της δεξαμενής τιτανίου, τα 2 χλστ. Το ρεζερβουάρ αυτό, συνδέονταν με την πολλαπλή εισαγωγής μέσω ενός 4μετρου σωλήνα, διαμέτρου 30 χλστ. Ποια ήταν η χρησιμότητά του;
Διαβάστε επίσης: Πόσα άλογα βγάζει ο 1.0 λτ. EcoBoost της Ford;
Μια ηλεκτρονικά ελεγχόμενη βαλβίδα, έστελνε τον περιττό αέρα που απελευθέρωνε η σκάστρα και το anti-lag στο ρεζερβουάρ. Όταν η πίεση επανερχόταν στο φυσιολογικό, η βαλβίδα έκλεινε και ξανάνοιγε μόνο όταν ο οδηγός πάταγε τέρμα το πεντάλ του γκαζιού. Σε αυτή την περίπτωση, ο αέρας από το ρεζερβουάρ επέστρεφε στην εισαγωγή του κινητήρα, μετά τον περιοριστή του τούρμπο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πρακτική ακύρωσή του, αυξάνοντας τον εισερχόμενο αέρα και επιτρέποντας στο Focus να επιταχύνει ταχύτερα από τους ανταγωνιστές. Οι εκτιμήσεις ήθελαν το κέρδος να βρίσκεται στο +5%, όμως η Ford δεν πρόλαβε να το εκμεταλλευτεί.
Μετά από μόλις 3 αγώνες, η FIA απαγόρευσε την εν λόγω πατέντα δίχως μάλιστα να αναφέρει συγκεκριμένο λόγο. Τουλάχιστον η βρετανική ομάδα απέφυγε τυχόν τιμωρία, για παραβίαση των κανονισμών. Πάμε να δούμε πώς λειτουργούσε η ευρηματική δημιουργία των μηχανικών του «Μπλε Οβάλ»
Δείτε ακόμα: Ford Sierra RS Cosworth ξύπνησε μετά από 12 χρόνια
