Η παράδοση της Renault στα hot hatches είναι από τις μακροβιότερες και επιδραστικότερες της κατηγορίας. Μπορούμε να ξεχάσουμε το Clio Williams ή το τελευταίο ατμοσφαιρικό RS; Εννοείται πως όχι. Ούτε το προηγούμενο από αυτό RS, των 172 και 182 ίππων.
Το Phase II Clio 2ης γενιάς ήταν αυτό που έβαλε τα γράμματα «RS» στο παιχνίδι για τους Γάλλους. Μέχρι τότε, την κορυφαία έκδοση του γαλλικού σουπερμίνι, την ξέραμε ως «RenaultSportClio» (χωρίς κενά). Οι διαφορές σε σχέση με τις απλές εκδόσεις δεν ήταν πολλές, αλλά δεν ήταν και δυσδιάκριτες. Οι 17άρες ζάντες, η χαμηλότερη απόσταση από το έδαφος και η σίτα στη μάσκα, μαζί με τα σήματα, έδιναν στον κόσμο να καταλάβει πως είχε να κάνει με το ισχυρότερο Clio της γκάμας.
Και ήταν ισχυρό, καθότι απέδιδε 172 ίππους στις 6.250 σ.α.λ. και 200 Nm στις 5.400 σ.α.λ. από 1.998 ατμοσφαιρικά κ.εκ. Ένα «κοντό» 5άρι χειροκίνητο φρόντιζε για τη μεταφορά της στους εμπρός τροχούς, επιταχύνοντας τα 1.035 κιλά του αμαξώματος στα πρώτα 100 χλμ./ώρα εντός 7,3 δλ. και μέχρι τα 220 χλμ./ώρα. Παρότι έχουν περάσει 17 χρόνια από το τέλος παραγωγής, διατηρεί ακμαιότατο ηθικό. Το 0-100 χλμ./ώρα ολοκληρώνεται σε 7,4 δλ., το 400άρι σε 15,3 δλ. και η βελόνα του κοντέρ αγγίζει τα 220 χλμ./ώρα, τα οποία στην πραγματικότητα είναι 209 χλμ./ώρα.
