Οι περιοριστές ταχύτητας αυξάνονται και πληθύνονται. Δεν μιλάμε για τον κλασικό, των 250 χλμ./ώρα, στα γρήγορα γερμανικά (που δεν πολυ-εφαρμόζεται πια). Οι κόφτες τελικής, με πρώτον και κυριότερο αυτόν των νέων Volvo, αρχίζουν να βάζουν στο στόχαστρο όλες τις κατηγορίες μοντέλων, ανεξαιρέτως. Όλα τα νέα της σουηδικής γκάμας, σταματούν να επιταχύνουν υποχρεωτικά στα 180 χλμ./ώρα. Και έπεται συνέχεια, τόσο εμπορικά όσο και νομοθετικά.
Το κοντέρ που τοποθετούσε η Ford στη Mustang SVO, εσοδείας 1984-1986, θα μπορούσε να αποδειχτεί καίρια λύση. Λόγω της πετρελαϊκής κρίσης κατά τη δεκαετία του 70, οι Αμερικανοί είχαν θεσπίσει ανώτατο όριο ταχύτητας 55 μιλίων (89 χλμ./ώρα) σε πανεθνικό επίπεδο. Κίνηση που έγινε για τον περιορισμό της κατανάλωσης, άρα και τη διαφύλαξη των αποθεματικών σε καύσιμα. Το σκεπτικό ήταν απλούστατο, όσο και άστοχο: ένα αυτοκίνητο που δεν «τρέχει», δεν «καίει» κιόλας. Για τα πασίγνωστα μποτιλιαρίσματα σε διάφορες οδικές αρτηρίες των Η.Π.Α., που ανάγκαζαν τα μοτέρ να δουλεύουν στο ρελαντί και τους οδηγούς να πηγαίνουν «1η-νεκρά», ούτε λόγος.
Πέραν του καθορισμού της ανώτατης ταχύτητας, οι εκεί νομοθέτες απαγόρευαν ταχύμετρα με ένδειξη μεγαλύτερη των 85 μιλίων/ώρα (137 χλμ./ώρα) καθώς πίστευαν πως όσο μεγαλύτερη τελική έδειχνε ένα κοντέρ, τόσο περισσότερο προέτρεπε τον οδηγό να πατήσει το γκάζι! H Mustang SVO απέδιδε αρχικά 175 ίππους και 285 Nm από τον τετρακύλινδρο 2.3 τούρμπο, φτάνοντας στα μέσα του 1985 τα 205 άλογα και 336 Nm. Τα 100 χλμ./ώρα από στάση ήταν υπόθεση 7,7 δλ. και η τελική έφτανε στα 140 μίλια/ώρα (225 χλμ./ώρα). Βάσει νομοθεσίας βέβαια, ακόμα και τα 100 χλμ./ώρα ήταν παράνομα. Οπότε, με το γράμμα του Νόμου, αμφότερες οι μετρήσεις περιείχαν καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον.
Για να σατιρίσει τον παραλογισμό του τόσο χαμηλού ορίου ταχύτητας και το πλαφόν στις ενδείξεις του ταχύμετρου, η Ford έβαλε στον πίνακα οργάνων της SVO ένα κοντέρ που τερμάτιζε μεν αριθμητικά στα 85 μίλια/ώρα, όμως μετά συνέχιζε. Όχι με αριθμούς, αλλά μέσω γραμμών. Οι παύλες ήταν «αβάπτιστες», με διαβάθμιση 5 μιλίων/ώρα και τελική -πολύ σωστά μαντεύετε- 140 μιλίων/ώρα! Τυπικά, το «Μπλε Οβάλ» ήταν παράνομο. Οι διατάξεις της νομοθεσίας όριζαν πως απαγορεύονταν κάθε είδους αριθμοί ή διαβαθμίσεις, που υποδείκνυαν τελική μεγαλύτερη των 85 μιλίων/ώρα. Νομικά προβλήματα πάντως, για κάποιον λόγο (βλέπε διασυνδέσεις), δεν αντιμετώπισε η Ford.
Η Ferrari, που δεν είχε τα «κονέ», έκανε κάτι παρόμοιο, αλλά πολύ πιο μελετημένο. Το ταχύμετρο της 308 GTB «διάβαζε» μέχρι τα 85 μίλια/ώρα, συνέχιζε, όμως δεν το έκανε με παύλες. Μια απλή κόκκινη μπάρα αναλάμβανε μετά την ανώτατη ενδεδειγμένη αναγραφή. Ούτε αριθμοί, ούτε διαβαθμίσεις, ούτε ενδεχόμενα προβλήματα με δικαστήρια.
Σημειωτέον, το όριο των 55 μιλίων/ώρα έμεινε σε ισχύ μέχρι το 1995.
