Η Isuzu είναι γνωστή για δυο πράγματα: τους ντίζελ κινητήρες και το D-Max. Οι παλιότεροι ενδεχομένως να θυμούνται και το Trooper, ιδίως τη 2η γενιά του. Πώς θα σας φαινόταν να ακούγατε πως οι Ιάπωνες όχι μόνο κατασκεύαζαν σπορ αυτοκίνητο, αλλά είχε και τις ευλογίες της Lotus;
Βάζουμε όπισθεν για την αυγή της δεκαετίας του 90. Τότε που τα κουπέ γνώριζαν στιγμές δόξας. Η Isuzu είχε εκπροσώπηση στην κατηγορία, με το Piazza ή Impulse του 1980. Ένα σχήμα φιλοτεχνημένο από τον Giorgetto Giugaro, που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη σχεδίαση του De Lorean DMC-12 (της πασίγνωστης χρονομηχανής από την «Επιστροφή στο Μέλλον»).
Για τα 90’s ήταν επιτακτική η παρουσίαση διαδόχου. Αυτή τη φορά, ο σχεδιασμός ανατέθηκε στον επικεφαλής του τμήματος της εταιρίας, Shiro Nakamura. O Ιάπωνας άντλησε έμπνευση από τα σχέδια της Lotus για την Elan M100, καθότι και οι δυο φίρμες τότε τελούσαν υπό την αιγίδα της General Motoros. Πέρα από την Elan, οι επιρροές της BMW Σειράς 3 E30 (μπροστά) και του Mitsubishi Eclipse (πίσω) ήταν διάχυτες. Η ευρωπαϊκή αύρα στις γραμμές του Impulse αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα προωθητικά στοιχεία του μοντέλου στην Ιαπωνία.
Μια αύρα, ωστόσο, που δεν περιοριζόταν στο αμάξωμα. Η ανάρτηση με τα γόνατα ΜακΦέρσον εμπρός και τους πολλαπλούς συνδέσμους πίσω, μαζί με το σετάρισμα αμορτισέρ-ελατηρίων και αντιστρεπτικών, ανήκαν στη Lotus! Οι Άγγλοι είχαν βοηθήσει και στην πρώτη γενιά του Impulse, προσφέροντας ένα προαιρετικό πακέτο. Άλλο ένα προέρχονταν από τη γερμανική Irmscher. Για το Impulse MK2 όμως, η ανάρτηση ήταν καταγωγής Hethel ανεξαρτήτου έκδοσης. Εκτός αυτού, το ιαπωνικό κουπέ διέθετε και σύστημα παθητικής τετραδιεύθυνσης! Το σύστημα αυτό δεν προερχόταν από τη Lotus και μπορούσε να μεταβάλλει τη σύγκλιση των πίσω τροχών, μέσω των φορτίων που ασκούνταν στη διαδρομή των αμορτισέρ.
Σε αντάλλαγμα για το στήσιμο, η Isuzu προμήθευε μοτέρ τη Lotus. Ο βασικός κινητήρας του Impulse ήταν ένας 16βάλβιδος 1.600άρης 130 ίππων, όμως το RS έφερε κάτω από το καπό την υπερτροφοδοτούμενη μορφή του, με 160 ίππους και 203 Nm. Όχι μόνο ήταν τούρμπο, αλλά το Impulse RS ήταν και τετρακίνητο (κατανομή 43-57 εμπρός-πίσω) με Viscous κεντρικό διαφορικό. Σε συνδυασμό με το χαμηλό βάρος (1.094 κιλά το μπροστοκίνητο XS, 1.239 το RS), οι επιδόσεις ήταν εξαιρετικές: το ατμοσφαιρικό ήθελε 9,1 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα και 200άριζε σε τελική, ενώ το τετρακίνητο τούρμπο κατέβαινε στα 8 δλ. για τα πρώτα 100 χλμ./ώρα και ξεπερνούσε τα 220 χλμ./ώρα!
Δυστυχώς, τα προβλήματα στην εγχώρια οικονομία, οι αλλαγές στις νόρμες εκπομπών ρύπων και η αναδιάρθρωση στις μάρκες της General Motors οδήγησαν στο τέλος του Impulse. Μέχρι σήμερα πάντως, παραμένει ένα από τα πιο υποτιμημένα διαμάντια που κυκλοφορήσαν από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Μόλις 800 RS κατασκευάστηκαν, ενώ σήμερα θεωρείται πως κυκλοφορούν τα 130 εξ αυτών. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, για πόσο σπάνιο αυτοκίνητο μιλάμε.
