Τα Trabant είναι από τα πιο cult αυτοκίνητα που έχουν κυκλοφορήσει, αλλά και ένα από τα πιο ιστορικά από πλευράς παρουσίας σε μνημειώδη γεγονότα. Τα δίχρονα αυτοκινητάκια αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη της βιομηχανίας για την Ανατολική Γερμανία, στα χρόνια του Σιδηρού Παραπετάσματος. Τα πλάνα από την πτώση του Τείχους, το 1989, με χιλιάδες κόσμου να περνούν από την Ανατολική στη Δυτική Γερμανία μέσα σε Trabant, εντυπώθηκαν στο φιλμ της Ιστορίας.
H παραγωγή τους ολοκληρώθηκε το 1991, όμως τα σχέδια για αναβίωση της εταιρίας έδιναν και έπαιρναν μέχρι τα τέλη της μεθεπόμενης δεκαετίας. Το 2009 μια μικρή βαυαρική εταιρία, ονόματι Herpa, έφτασε πιο κοντά από όλους στο να πραγματοποιήσει το comeback του άλλοτε ανατολικογερμανικού συμβόλου. Αλλά τελικά, δεν τα κατάφερε ποτέ. Η Herpa παρουσίασε για πρώτη φορά ένα είδος νέου Trabant, το 2007. Για τα 50α γενέθλια του μοντέλου, οι Γερμανοί παρουσίασαν στην Έκθεση της Φρανκφούρτης ένα στατικό πρωτότυπο υπό κλίμακα (1:10) και πραγματοποίησαν δημοσκόπηση, προκειμένου να δουν αν υπήρχε τάση για να εξελίξουν ένα κανονικό πρωτότυπο. Τα αποτελέσματα ήταν συντριπτικά υπέρ του «ναι», καθώς το 94% των 12.000 ερωτηθέντων δήλωσαν ενθουσιασμένοι με την προοπτική ενός νέου «Trabi».
Δυο χρόνια αργότερα, στο ίδιο μέρος, η λαϊκή απαίτηση έγινε πραγματικότητα. Το Trabant nT Concept έκανε ντεμπούτο, κερδίζοντας ακόμα περισσότερους με τη ρετρό εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά του. Με μήκος 3.950 χλστ., μεταξόνιο 2.450 χλστ., πλάτος 1.690 χλστ. και ύψος 1.500 χλστ. το nT θύμιζε 601 Universal σε μεγέθυνση. Ουδεμία σχέση στο εσωτερικό, όπου η σύγχρονη εικόνα και η παρουσία μέχρι οθόνης αφής δεν θύμιζε σε τίποτα την ολοκληρωτικά γυμνή καμπίνα του αυθεντικού Trabant. Τέσσερις ενήλικες και ένα παιδί μπορούσαν να βολευτούν, με τη διάταξη 4+1 (4 κανονικά καθίσματα και 1 παιδικό, ανάμεσα στα πίσω) να εξασφαλίζει την απαραίτητη ευρυχωρία κάθε ενός.
Όσες ομοιότητες μοιράζονταν στο εσωτερικό παλιό και νέο Trabant, άλλες τόσες μοιράζονταν στα μηχανικά μέρη. Αντί αερόψυκτης και δίχρονης «λαδιέρας», συναντούσες ηλεκτροκινητήρα 64 ίππων και παντελή απουσία θορύβων ή μυρωδιών. Μια μπαταρία ιόντων-λιθίου φρόντιζε για την τροφοδοσία του μοτέρ, έχοντας τη συνδρομή ηλιακών πάνελ έκτασης 1,8 τετραγωνικών μέτρων στην οροφή, που προσέθεταν μέχρι 120 Watts για τη λειτουργία του κλιματισμού και άλλων λειτουργιών. Η αυτονομία έφτανε στα 160 χλμ. και η φόρτιση απαιτούσε 8 ώρες με παροχή 230 V, ενώ με 400 V ήθελε μόνο 2 ώρες. Νούμερα επιτάχυνσης δεν ανακοινώνονταν, παρά μόνο η τελική των 130 χλμ./ώρα.
Σε γενικές γραμμές, η περιγραφή θα ταίριαζε γάντι σε ένα οικονομικό ηλεκτρικό πόλης του σήμερα. Το κακό για το Trabant nT ήταν ότι εμφανίστηκε πολύ πριν η ηλεκτροκίνηση γίνει «σουξέ». Το οργανόγραμμα της Herpa ήθελε την παραγωγή να ξεκινά το 2012, εφόσον όμως βρίσκονταν πρόθυμοι επενδυτές. Στις αρχές των 10’s ωστόσο, το ενδιαφέρον για τα ηλεκτρικά οχήματα ήταν ελάχιστο. Αυτό για τη στήριξη ενός φιλόδοξου project, ακόμα λιγότερο. Κατά συνέπεια, το «νέο Trabant» παρέμεινε πρωτότυπο. Με τις σημερινές τάσεις της αγοράς, πάντως, θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε την εξέλιξή του – πάντα με το «αν» της εύρεσης πρόθυμου επενδυτή να ορίζει την προοπτική παραγωγής…
