Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες παγκοσμίως και στο σύνολο της ιστορίας, που δεν γιορτάζει το τέλος ενός πολέμου, αλλά την έναρξή του. Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου στην Ιταλία, ήταν από τα πρώτα χαστούκια που δέχτηκε ο Άξονας και, εν πολλοίς, έδωσε κουράγιο στον υπόλοιπο κόσμο ώστε να αντισταθεί στην επέλαση του φασισμού. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ένα αυτοκίνητο, πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα…
Ένα από τα οράματα/ψευδαισθήσεις μεγαλείου του Αδόλφου Χίτλερ αφορούσε το «αυτοκίνητο του λαού». Ένα όχημα αρκετά προσιτό για τη μέση γερμανική οικογένεια, ικανό να χωρέσει τέσσερις επιβάτες και αποσκευές, όντας οικονομικό, αξιόπιστο και εύχρηστο για τις ανάγκες της καθημερινότητας. Σε μια από τις πολλές του πολιτικές επισκέψεις στην Τσεχοσλοβακία, το 1936, ο «Φύρερ» είδε το αυτοκίνητο που ονειρευόταν για τον γερμανικό λαό και αναφώνησε: «αυτό το αυτοκίνητο θέλω στους δρόμους μου»! Το αυτοκίνητο αυτό, ήταν το Tatra T97.
Διαβάστε επίσης: Όταν η Mercedes πήγε να «ξεκάνει» την BMW
Πνευματικό τέκνο ενός λαμπρού Αυστριακού μηχανικού, ονόματι Hans Ledwinka, το T97 έφτανε τα 4.270 χλστ. σε μήκος, με το μεταξόνιο στα 2.600 χλστ., το πλάτος στα 1.610 χλστ. και το ύψος στα 1.450 χλστ. Ίδιον του τσεχοβλαχικού οικογενειακού η προσεγμένη αεροδυναμική, με την έντονα κεκλιμένη ουρά, το πολύ μικρό πίσω παρμπρίζ και τους καλυμμένους πίσω τροχούς. Highlight ωστόσο αποτελούσε το πτερύγιο στο πίσω μέρος, που ομαλοποιούσε τη ροή του αέρα. Πώς είναι τα shark fins που έχουν τα σημερινά μονοθέσια της F1; Κάτι αντίστοιχο, στην πρώιμη μορφή του και σχεδόν 90 χρόνια νωρίτερα!
Παρατηρείστε τα δυο εξογκώματα στο πλάι του πίσω μέρους. Αυτοί είναι οι αεραγωγοί για την ψύξη του επίπεδου τετρακύλινδρου και αερόψυκτου κινητήρα των 1.759 κ.εκ, με απόδοση 40 ίππων. Σας θυμίζει κάτι η περιγραφή «πισωμήχανο αυτοκίνητο με αερόψυκτο boxer μοτέρ»; Πέραν αυτών, το T97 διέθετε ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς, μπορούσε να φτάσει τα 130 χλμ./ώρα και εμφάνιζε συντελεστή οπισθέλκουσας Cd 0,32. Υπενθυμίζουμε, εν έτει 1936. Δυο χρόνια νωρίτερα, το μεγαλύτερο και V8 T77 είχε αφήσει τον κόσμο άφωνο με Cd 0,24 και τελική άνω των 150 χλμ./ώρα (αν και κάποιες αναφορές κάνουν λόγο για Cd που αφορά μοντέλο σε κλίμακα 1:5).
To T97 ουσιαστικά αποτελούσε τη μικρότερη και πιο οικονομική εκδοχή του. Και ήταν ιδανικό για τα πλάνα του Χίτλερ. Κάτι που έβρισκε σύμφωνο τον Ferdinand Porsche, ο οποίος είχε υπάρξει συμφοιτητής και καλός φίλος του Ledwinka, δουλεύοντας στο πρότζεκτ «αυτοκίνητο του λαού» από το 1934. Οι δυο τους είχαν ανταλλάξει πολλές φορές ιδέες, με τον Porsche να δηλώνει χαρακτηριστικά πως «πότε κοίταγα εγώ τα σχέδια του Hans, πότε εκείνος τα δικά μου». Το αυθεντικό σχέδιο για τα αεροδυναμικά αυτοκίνητα, πάντως, άνηκε στον Ούγγρο Bela Barenyi.
Δείτε ακόμα: Η αδιανόητη λίστα αναμονής που είχε το Trabant
Για την εξέλιξη των T77 και T97, η Tatra κατοχύρωσε δεκάδες πατέντες αναφορικά με την τοποθέτηση του κινητήρα, την ψύξη του και το σχεδιασμό του αμαξώματος. Όταν οι Γερμανοί παρουσίασαν το Kdf-Wagen το 1938, οι Τσέχοι είδαν τα πνευματικά -και όχι μόνο, όπως εξελίχθηκε- δικαιώματα να καταπατώνται. Η Tatra κατέθεσε περισσότερες από 10 αγωγές στην εταιρία που αργότερα έγινε γνωστή με το όνομα «Volkswagen», κατηγορώντας τη ουσιαστικά για αντιγραφή του δικού της σχεδίου. Ο Ferdinand Porsche πρακτικά παραδέχτηκε πως είχε επηρεαστεί έντονα από την τεχνοτροπία του Ledwinka, συναινώντας σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με την Tatra. Ο Χίτλερ, ωστόσο, είχε διαφορετική γνώμη.
Η παραδοχή πως ένα τόσο μεγαλόπνοο εγχείρημα, όσο το αυτοκίνητο του λαού, ήταν αντιγραφή ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την ρητορική περί ανώτερου είδους, Άριας Φυλής και της γενικότερης φιλοσοφίας των Ναζί, ισοδυναμώντας με ταπείνωση. Ο ηγέτης του κόμματος έδωσε σαφή εντολή στον Porsche να μην κάνει τον παραμικρό συμβιβασμό, λέγοντάς του μια απλή κουβέντα: «θα το κανονίσω εγώ». Προφανώς ήξερε καλύτερα τα μελλούμενα. Όπως φανερώνουν τα σκοτεινά κιτάπια της ιστορίας, μετά τον πιο αιματηρό πόλεμο στα χρονικά της ανθρωπότητας, αν ένας Ναζί έλεγε «θα το κανονίσω» τίποτα ευχάριστο δεν ακολουθούσε. Στην προκειμένη, εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων στην Τσεχία το 1939 (με τη Σουδητία να τελεί υπό γερμανικό έλεγχο από το 1938) και «αλλαγή διεύθυνσης» για την Tatra.
Διαβάστε επίσης: Το αυτοκίνητο που ταπείνωσε την αστυνομία (+video)
Ο Χίτλερ τερμάτισε αυτοστιγμεί την παραγωγή των T77 και T97, εξαφάνισε κάθε φωτογραφία που εμφάνιζε το τελευταίο δίπλα στον «Σκαραβαίο», όπως και οποιαδήποτε αναφορά έκανε λόγο για αντιγραφή (εννοείται και τις αγωγές), μετατρέποντας την Tatra σε κατασκευαστή φορτηγών και πετρελαιοκινητήρων. Το μόνο αυτοκίνητο που συνέχισε να παράγεται ήταν το μεγαλύτερο T87 (διάδοχος του T77), κι αυτό γιατί κάπως έπρεπε να μετακινούνται οι αξιωματικοί των δυνάμεων κατοχής. Στα 4 περίπου χρόνια που κυκλοφόρησε, το T97 κατάφερε να πουληθεί σε 508 κομμάτια. Η επανεκκίνηση της παραγωγής αυτοκινήτων δεν έγινε πριν το 1946, ενώ με περίπου 30 χρόνια καθυστέρηση -το 1965- η Tatra δικαιώθηκε και η VW αναγκάστηκε να καταβάλλει αποζημίωση ύψους 1 εκατομμυρίων μάρκων.
