Η δεκαετία του 80 στιγματίστηκε από αρκετά μοντέλα για την Alfa Romeo. Η 75 συγκεντρώνει τα περισσότερα βλέμματα και την πλειονότητα των αναμνήσεων, ακολουθούμενη από την 33. Υπήρχαν φυσικά και οι GTV, Alfetta, Giulietta και Alfasud με ρίζες στα 70’s, όμως οι 75 και 33 υπήρξαν οι πρωταγωνίστριες. Κάπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις Μιλανέζες, ήταν κάποτε η 90.
Δείτε ακόμα: Βρέθηκε ξεχασμένη Alfa Romeo 2000 GTV του 1972
Ενδεχομένως να πρόκειται για το μοντέλο που έχει ξεχάσει κι η ίδια, η Alfa. Μια πορεία εκ διαμέτρου αντίθετη, με τις προσδοκίες και την προοπτική που συνόδευαν την ιταλική μπερλίνα κατά το λανσάρισμά της. Παρουσιάστηκε το 1984, με σκοπό να αποτελέσει τη ναυαρχίδα της φίρμας και αντικαταστάτη της 6 (η «ομορφιά» παρακάτω).
Ο σχεδιασμός ανατέθηκε στον Nuccio Bertone, ο οποίος της έδωσε ένα τετράγωνο και-για τα δεδομένα της εποχής- πρωτοποριακό σχήμα. Ο εξοπλισμός ήταν πλούσιος, ενσωματώνοντας στάνταρ ηλεκτρικά καθίσματα, ψηφιακό καντράν, κλιματισμό, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός-πίσω, κεντρικό κλείδωμα, υδραυλικό τιμόνι και μεταλλικό χρώμα. Μέχρι και χαρτοφύλακα ενσωματωμένο στο ταμπλό, από την πλευρά του συνοδηγού, διέθετε στην προσπάθεια για δημιουργία executive χαρακτήρα.
Από πλευράς κινητήρων, 5 σύνολα ήταν διαθέσιμα: 4 βενζίνης κι ένα ντίζελ. Οι κλασικοί Twin Cam των 1.779 και 1.962 κ.εκ. συνοδεύονταν από δύο V6 1.996 και 2.492 κ.εκ. O 2λιτρος V6 διατίθετο και σε έκδοση με ηλεκτρονικό ψεκασμό, ονόματι CEM (Controllo Elettronico Motore). Από πλευράς απόδοσης όλα τα μοτέρ ήταν σε υψηλά επίπεδα, με τον 2.5 V6 να αποδίδει 156 ίππους και να εξασφαλίζει 203 χλμ./ώρα τελικής. Η 90 εξοπλιζόταν ακόμα και με ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα, με τη μορφή πτυσσόμενου splitter στον εμπρός προφυλακτήρα. Η ανάρτηση αποτελείτο από διπλά ψαλίδια εμπρός και άξονα De Dion πίσω, με δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς (τα πίσω εσωτερικά τοποθετημένα, για μείωση της μη αναρτώμενης μάζας) και μπλοκέ διαφορικό.
Διαβάστε επίσης: Η ιστορική πρωτιά της Alfa Romeo 33
Θεωρητικά, λοιπόν, η 90άρα είχε όλα τα φόντα να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ιταλική λιμουζίνα. Πρακτικά, όμως, αποδείχτηκε πως οι Ιταλοί δεν ήξεραν τι ήθελαν από εκείνη.
Η 90 παρουσιάστηκε σε μια προσπάθεια ανανέωσης της γερασμένης γκάμας, λειτουργώντας παράλληλα ως «κράχτης». Τα οικονομικά προβλήματα της Alfa Romeo ωστόσο, την ανάγκασαν να βασιστεί εν πολλοίς στην Alfetta. Κάτι που επέβαλλε τους αντίστοιχους περιορισμούς, τεχνικά και αισθητικά. Το τετραγωνισμένο σχήμα επέφερε έναν επιεικώς μέτριο συντελεστή οπισθέλκουσας, στο 0,37, ενώ και οδηγικά δεν κρυβόταν πως αποτελούσε μια «φτιασιδωμένη» εκδοχή της Alfetta. Ακόμα κι έτσι, η 90 διατηρούσε πιθανότητες επιτυχίας. Οι οποίες εκμηδενίστηκαν, σε μια κίνηση που θα έπρεπε να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή στις σχολές marketing.
Την ίδια χρονιά (το 1984), η Lancia παρουσίασε την Thema. Ένα πραγματικά ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο, με σύγχρονη τεχνολογία και σχεδιασμό. Την εποχή εκείνη, οτιδήποτε παρουσίαζε η Lancia αποτελούσε είδηση. Και σχεδόν αυτομάτως, «έσβηνε» την αντίστοιχη πρόταση της Alfa Romeo. Εν προκειμένω, την 90. Σαν να μην έφτανε αυτό, δέχτηκε πυρά και από την ίδια την Alfa, όταν μόλις 6 μήνες μετά το λανσάρισμά της εμφανίστηκε η 75. Η πιο μοντέρνα, ευέλικτη, εμφανίσιμη, σπορτίφ, δυνατή και κυρίως οικονομική εκδοχή της 90. Ο «κανιβαλισμός» από τις Thema και 75 οδήγησε στο τέλος παραγωγής, το 1987.
Δείτε ακόμα: Ποιες Alfa Romeo είναι πιο αξιόπιστες;
Παρά το «κυνήγι» που δέχτηκε από τους συγγενείς της, η 90 πρόλαβε να πουλήσει 56.428 κομμάτια σε 3 χρόνια, πριν δώσει τη θέση της στην 164. Σήμερα αποτελεί μία από τις πιο άγνωστες και cult παρουσίες των 80’s, χρησιμεύοντας ως οδηγός προς αποφυγή για εμπορικές τοποθετήσεις νέων μοντέλων.
