Η τεχνολογία πολλές φορές μας κάνει να ξεχνάμε, καθιστώντας τα παράπονα «ψωμοτύρι». Όταν αργεί το ίντερνετ, για παράδειγμα, τα «ευχολόγια» είναι πρόχειρα (και δικαιολογημένα, αν σε καθυστερεί από τη δουλειά σου). Δεν σκεφτόμαστε πώς ήταν η ζωή πριν από αυτό, όταν –μιλώντας για τα εν οίκω- έπρεπε να ψάχνουμε σε στοίβες αρχείων, να παίρνουμε τηλέφωνα ή να τρέχουμε σε βιβλιοθήκες για να αναζητήσουμε κάτι, αντί πληκτρολόγησης λέξεων και κλικ στο ποντίκι. Το ίδιο ισχύει για τα GPS.
Δείτε ακόμα: Ποιο ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με σύστημα πολυμέσων;
Σήμερα, ακόμα και το αυτοκίνητο να μη διαθέτει ανάλογο σύστημα, μπορείς πολύ εύκολα να ψάξεις τον προορισμό σου μέσω smartphone και Google Maps. Οι Χάρτες όχι μόνο θα σου πουν πώς να πας, αλλά σου δίνουν τη δυνατότητα να επιλέξεις εναλλακτικές διαδρομές, σημεία ενδιαφέροντος (τράπεζες, βενζινάδικα κ.λπ.), αποφυγή διοδίων και κίνησης, ταχύτερες διαδρομές και πολλά ακόμα. Μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να σκαλώνουν, να δίνουν τελευταία στιγμή οδηγίες ή να σε βγάζουν λάθος (ακόμα και σε χωράφια), όμως τόσο το Google Maps όσο και τα συστήματα πλοήγησης γενικότερα, έχουν λύσει τα χέρια στους πάντες. Θυμάστε μήπως τι ταλαιπωρία περνούσαμε πριν από όλα αυτά, για να βρούμε μια οδό;
Οι μικρότεροι σε ηλικία δεν γνωρίζουν καν για ποιο πράγμα μιλάμε. Οι παλαιότεροι, ειδικά οι επαγγελματίες, θα ανασύρουν ρομαντικές –και κουραστικές- αναμνήσεις από την εποχή προ GPS. Όταν οι παραδοσιακοί χάρτες ήταν η μόνη λύση για να πας στον προορισμό σου, κι αυτό στο περίπου! Ο χάρτης που «ξεθάψαμε» από τα συρτάρια, είναι έκδοσης 1997-1998. Όταν για να μπεις στο ίντερνετ δεν είχες τηλέφωνο, navigation συναντούσαμε μόνο σε πανάκριβα αυτοκίνητα (και αν), τα κινητά έμοιαζαν κάπως έτσι.
Τότε, λοιπόν, αν ήθελες να πας στη Βουλιαγμένη, στην Οδό Ιάσονος ας πούμε, ακολουθούσες την εξής διαδικασία: έψαχνες αλφαβητικά το δρόμο στα περιεχόμενα. Έβρισκες την περιοχή (Ιάσονος τότε υπήρχε σε 17 ακόμα πόλεις, πέραν της Βουλιαγμένης), που δίπλα της είχε κάποια στοιχεία. Εν προκειμένω «100» και «Ι 13». Το πρώτο νούμερο, αντιστοιχούσε στον χάρτη (ή σελίδα, αν προτιμάτε). Ο κωδικός Ι 13 έδινε τρόπον τινά το γεωγραφικό στίγμα του δρόμου. Κάτι σαν συντεταγμένες μήκους και πλάτους, δηλαδή.
Διαβάστε επίσης: Θυμάστε το ψηφιακό ταμπλό του Fiat Tipo;
Ουσιαστικά, ο συνδυασμός γράμματος και αριθμού όριζε την τοποθεσία σε έναν άξονα Χ και Ψ. Τα γράμματα ήταν στον κάθετο άξονα και οι αριθμοί στον οριζόντιο. Το σημείο τομής τους, η οδός.
Προσέξτε τώρα. Ο χάρτης απλά μας αναφέρει πού είναι ο δρόμος. Δεν μας λέει ούτε πώς να πάμε, ούτε πού είναι συγκεκριμένο νούμερο! Οι αριθμοί των οδών αναγράφονται πάνω στον χάρτη, ανά κάποια σημεία και μόνο σε κεντρικούς δρόμους.
Τότε δεν υπήρχε «μας πάει στην πόρτα». Έβλεπες έναν αριθμό στο χάρτη και κατατοπιζόσουν μόνος σου. Σε στενά δε, έψαχνες καθαρά με το μάτι, βάσει της αρίθμησης στα κτίρια! Η εικόνα αυτοκινητιστών, οδηγών βαν αλλά και Ι.Χ. σταματημένων στην άκρη, να γυρνούν τις σελίδες σε ένα βιβλίο και να κοιτούν απορημένοι/αγανακτισμένοι/απελπισμένοι έξω, θα θυμίσει σε πολλούς «πονεμένες» στιγμές.
Δείτε ακόμα: Γνωρίζετε ότι η Lada κατασκεύαζε μοτέρ Wankel;
Εξυπακούεται ότι ακόμα και με τη χρήση χαρτών, οι ερωτήσεις σε περίπτερα και περαστικούς πήγαιναν «σύννεφο». Οπότε, όταν η φωνούλα από το GPS σας πει τελευταία στιγμή να στρίψετε και δεν προλάβετε, θυμηθείτε (ή αναλογιστείτε οι νέοι) ότι υπήρχαν πολύ, μα πολύ, χειρότερα πριν κάμποσα χρόνια.
