Η τεχνολογία και τα επίπεδα εξοπλισμού των καινούργιων αυτοκινήτων, μας κάνουν να ξεχνάμε πόσο σπάνια ήταν κάποια στοιχεία παλιότερα. Σήμερα υπάρχουν σουπερμίνι με φώτα xenon, που μάλιστα ενεργοποιούνται αυτόματα. Πριν 30 χρόνια, η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική.
Τότε, οι λαμπτήρες αλογόνου ήταν η αποκλειστική πηγή φωτός και παροχής ορατότητας στους οδηγούς. Το βεληνεκές τους, ωστόσο, έφτανε μέχρι ορισμένη απόσταση ενώ και η διασπορά της δέσμης είχε περιορισμένες δυνατότητες. Αν κάποιος ήθελε περισσότερο φως, αναγκαστικά έπρεπε να καταφύγει σε μεγαλύτερες λάμπες. Κίνηση που έπρεπε να συνοδεύεται από την ανάλογη ενίσχυση στο ηλεκτρικό σύστημα, για να μη δημιουργούνται προβλήματα. Προς βελτίωση της κατάστασης, επιστρατεύτηκε μια τεχνολογία της δεκαετίας του 40.
Στα τέλη της, το 1949, ο John Aldington της British Siemens δημοσίευσε μια μελέτη σχετικά με μια λάμπα ξένου, στην οποία το φως παράγετο από την ηλεκτρική φόρτιση ιονισμένων σωματιδίων αερίου. Η ιδέα άνηκε στον Γερμανό P. Schulz, από το 1944, όμως η δυσεύρετη φύση του αερίου στον απόηχο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον εμπόδισε από την εξέλιξή της. Η διατριβή του Aldington τράβηξε την προσοχή μιας γερμανικής εταιρίας κατασκευής λαμπτήρων, ονόματι Osram. Τον Οκτώβρη του 1950, οι Γερμανοί δημιούργησαν τον πρώτο λειτουργικό λαμπτήρα ξένου, ή xenon, για τις ανάγκες χρήσης των κινηματογράφων. Χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια για να βγει στην αγορά και επιπλέον 40, μέσα από διαρκή εξέλιξη και βελτιώσεις, για να βρει «το φως του» αυτοκίνητο.
Το 1991, η επίσης γερμανική Hella παρουσίασε την πρώτη εμπορική εφαρμογή xenon για την αυτοκίνηση. Μοντέλο-σταθμός, πάλι από τη Γερμανία και συγκεκριμένα, τη Βαυαρία. Η BMW Σειρά 7 E32 ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με φώτα xenon, για τη μεσαία σκάλα (τα πορείας). Ο λαμπτήρας ήταν διαφορετικός σε σχέση με τον προ 50ετίας προκάτοχο, αποτελούμενος από ένα μείγμα υδραργύρου, ξένου και αλογόνου. Το ηλεκτρικό φορτίο παρήγαγε φως μέσα από την αντίδραση με το αέριο, σε πολύ πιο έντονο βαθμό από το απλό αλογόνο. Ο φωτισμός της 7άρας ξεχώριζε κατευθείαν, λόγω του «παγωμένου» λευκού χρώματος, αντί του απαλού κίτρινου στα απλά φώτα. Επιπλέον, οι ειδικοί φακοί που χρησιμοποιούνταν, επέτρεπαν πιο συμπυκνωμένη δέσμη φωτός καθιστώντας καλύτερη την πιστότητα ρύθμισης του ύψους από τον οδηγό, αυξάνοντας παράλληλα το βεληνεκές.
Οι προβολείς της 7άρας φώτιζαν μέχρι 200 μέτρα μακριά και σε όλο το πλάτος ενός τυπικού δρόμου, μιας λωρίδας ανά κατεύθυνση. Μάλιστα, τα xenon ήταν τόσο ακριβά και εξέπεμπαν τέτοιο πρεστίζ, ώστε ήταν διαθέσιμα μόνο στις κορυφαίες 750i και 750iL! Σήμερα, τα xenon είναι κάτι καθημερινό. Πλέον, έχουμε φτάσει να βλέπουμε μέχρι εφαρμογές laser για τους προβολείς των αυτοκινήτων!
