Όσοι κυμαίνονται στο ηλικιακό φάσμα 33-40 ετών, έχουν μεγαλώσει με τους «Thundercats». Την αξέχαστη σειρά κινουμένων σχεδίων που είχε για πρωταγωνιστές αιλουροειδή – bodybuilders, έναν από τους πιο εμβληματικούς «κακούς» των 80’s και μια εισαγωγή που μάς σηκώνει την τρίχα, ακόμα σήμερα.
Για όσους λατρεύαμε και τα αυτοκίνητα, περίπου μια δεκαετία μετά το ντεμπούτο του Λάιονο, της Τσιτάρα και του Πάνθρο εμφανίστηκε ένα μοντέλο που είχε σχεδόν ίδιο σήμα, με εκείνο του «Ξίφους των Οιωνών» όταν έμπαινε σε μάχιμο mode. Δεν πούλησε πολύ και έμεινε στην αγορά για μόλις 3 χρόνια, αλλά υπήρξε μια ιδιαίτερη πρόταση και είχε το προνόμιο του V6 κινητήρα. Μιλάμε, βέβαια, για το Ford Cougar.
Λανσαρίστηκε το 1999 ως ο μεγαλύτερος αδελφός του Puma και με πρόθεση να ανταγωνιστεί στην τότε ακμάζουσα κατηγορία των κουπέ, παρουσίες όπως η Toyota Celica, το Fiat Coupe, το Mitsubishi Eclipse και το Hyundai Coupe. Το όνομα «Cougar» μπορεί να μην έλεγε πολλά στο ευρωπαϊκό κοινό, όμως στην Αμερική ήταν ένα από τα μακροβιότερα μοντέλα της αγοράς, όντας συνεχώς διαθέσιμο από το 1967 έως το 1997 με τα σήματα της Mercury (θυγατρική της Ford). To ’99 επανήλθε για την 8η γενιά του, σε ένα δυναμικό πακέτο γεμάτο ακμές, όπου τα βλέμματα κέντριζαν τα «γατίσια» αιχμηρά φανάρια μπροστά.
Το εσωτερικό ήταν πολύ πιο συνηθισμένο, έως και αδιάφορο, όμως το τιμόνι έκανε όλη τη διαφορά. Εκεί, δηλαδή, όπου τοποθετείτο το χαρακτηριστικό σήμα με το κούγκαρ, που θύμιζε εκείνο των «Κεραυνόγατων». Εξωτερικά η Ford διατηρούσε το «Μπλε Οβάλ», όμως υπήρχαν τα σήματα της Mercury για όσους ήθελαν το Cougar τους να παραπέμπει σε Thundercats – ή απλά να έχει τη δική του, ξεχωριστή ταυτότητα (και να μιμείται ελαφρώς τις Jaguar).
Το Cougar διατίθετο με δυο ατμοσφαιρικούς κινητήρες, έναν τετρακύλινδρο 2.0λιτρο και έναν 24 βάλβιδο 2.5 V6, με απόδοση 130 και 170 ίππων αντίστοιχα. Τη βασική έκδοση δεν την έλεγες γρήγορη, καθώς ήθελε 10,3 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα (έφτανε τα 209 χλμ./ώρα πάντως). Το V6 ήταν το σωστό μοτέρ, καλύπτοντας το 100άρι σε 8,6 δλ. και φτάνοντας μέχρι τα 225 χλμ./ώρα, ενώ για όσους ήταν μαζοχιστές υπήρχε ένα 4άρι αυτόματο κιβώτιο να το χαντακώνει (0-100 σε 10,4 δλ., τελική 204 χλμ./ώρα, απελπισία στην ταχύτητα αλλαγής σχέσεων).
H απήχηση από το κοινό δεν υπήρξε η αναμενόμενη, κάτι που οδήγησε στο τέλος της παραγωγής το 2002. Το ίδιο έγινε και στην Αμερική, όπου ούτως ή άλλως η Mercury περνούσε δύσκολα. Διόλου τυχαίο πως το 2011, μπήκε λουκέτο. Παρόλα αυτά, το «Κούγκαρ» βρίσκεται ακόμα κοντά μας. Με διαφορετική προφορά και τρόπο γραφής, σε SUV αμάξωμα, αλλά απείρως καλύτερα εμπορικά αποτελέσματα.
