Κατά καιρούς έχουμε δει πολλά και διάφορα παράλογα στα αυτοκίνητα, τα οποία μπορεί να είναι έως και ενοχλητικά για τον οδηγό. Σήμερα σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα περιλαμβάνουν στον εξοπλισμό τους τις διάφορες γνωστές ηλεκτρικές ευκολίες, όπως είναι ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός – πίσω και ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους καθρέπτες. Όλα αυτά είναι πάντα σε δυάδες, δηλαδή δεν υπάρχει μοντέλο με ένα ηλεκτρικό παράθυρο ή ένα ηλεκτρικό καθρέπτη.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω 31 χρόνια και συγκεκριμένα το 1990, η Citroen παρουσίασε το ολοκαίνουργιο μικρομεσαίο της μοντέλο ZX, το οποίο έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ευρώπη. Το γαλλικό μοντέλο έφερε κάποια μοναδικά στοιχεία που δεν φαίνονταν με την πρώτη ματιά, αλλά και μια ιδιαιτερότητα στον εξοπλισμό του. Αυτή δεν ήταν άλλη από το μονό ηλεκτρικά ρυθμιζόμενο καθρέπτη από την πλευρά του συνοδηγού, που ρυθμίζονταν μέσω του χειριστηρίου πίσω από το διακόπτη της μίζας. Ο οδηγός ρύθμιζε τον καθρέπτη του με χειροκίνητο τρόπο. Η πιο λογική εξήγηση που συνέβαινε αυτό, είναι για τον περιορισμό του κόστους της παραγωγής.
Όμως κάτω από το αεροδυναμικό αμάξωμα του ZX (Cd: 0,30) με το ευρύχωρο εσωτερικό, υπήρχε συρόμενο πίσω κάθισμα. Μοναδικό του χαρακτηριστικό ήταν και ο πίσω άξονας με την παθητική τετραδιεύθυνση, που βελτίωνε στην σταθερότητα του αυτοκινήτου στις στροφές και την ευελιξία.
Στην Ελλάδα η πιο δημοφιλής έκδοση ήταν με τον κινητήρα των 1.4 λτ. ισχύος 75 ίππων στις 5.800 σ.α.λ. και με ροπή 113 Nm στις 3.400 σ.α.λ., οποίος εξασφάλιζε επιτάχυνση στο 0-100 χλμ./ώρα σε 13,7 δλ. και τελική ταχύτητα 172 χλμ./ώρα. Ωστόσο ήταν διαθέσιμο και με μοτέρ 1.1 λτ. απόδοσης 60 ίππων, καθώς και με πιο δυνατά μοτέρ 1.6 λτ. (90 PS), 1.8 λτ. (103 και 112 PS), με 2.0 λτ. (123-167 PS) και με ντίζελ 1.9 λτ. (65-91 PS). Παράλληλα σημείωσε και μεγάλες επιτυχίες στο διάσημο αγώνα Παρίσι – Ντακάρ με τέσσερις νίκες (1991, 1994, 1995 και 1996).
