To Punto αποτέλεσε ένα από τα πιο εμπορικά αυτοκίνητα παγκοσμίως, για 23 συναπτά έτη (1993-2018). Η ίδια η Fiat δεν έχει καταφέρει να βρει μοντέλο να πάρει τη θέση του, φανερώνοντας τη σημασία του ιταλικού σουπερμίνι για τον κολοσσό από το Τορίνο.
H 2η γενιά, με κωδικό όνομα «Tipo 188», παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1999, στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης. Οι σχεδιαστές ακολούθησαν έναν πιο δυναμικό δρόμο συγκριτικά με το πρώτο Punto, υιοθετώντας πιο αιχμηρή προσέγγιση σε φωτιστικά σώματα, διαμόρφωση πίσω μέρους και προφυλακτήρες. Οι διαστάσεις παρέμειναν σε παρόμοια επίπεδα, με μικρές αυξήσεις (+40 χλστ. στο μήκος, +35 χλστ. στο πλάτος, +30 χλστ. στο ύψος, +10 χλστ. στο μεταξόνιο, 3.800 χλστ./1.660/1.480/2.460 χλστ. αντίστοιχα), τη στιγμή που σασί και εσωτερικό ήταν ολοκαίνουργια.
Ο 1.200άρης FIRE με 8βάλβιδη (60 ίπποι) και 16βάλβιδη (80 ίπποι) κεφαλή αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος, με τις υπόλοιπες αγορές να έχουν και ντίζελ 1.3 λτ. 69 PS και 1.9 λτ. από 60 PS έως 101 PS. Κορυφαία έκδοση ήταν το HGT, που επιφορτίστηκε με το βαρύ έργο της αντικατάστασης του Punto GT. Ατμοσφαιρικό και με 1.8 λίτρα, απέδιδε 131 ίππους και επιτάχυνε στα 100 χλμ./ώρα από στάση εντός 8,1 δλ., με την τελική να ανέρχεται στα 210 χλμ./ώρα. Το HGT, μαζί με το 1.2 16V Sporting, διέθεταν 6τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο, επιλογή που τότε σπάνιζε ακόμα και σε «βαρβάτα» τούρμπο μοντέλα. Το Punto MK2 όμως, είχε και κάτι που κανένα άλλο αυτοκίνητο παραγωγής δεν διέθετε μέχρι τότε. Αλλά σήμερα, το διαθέτουν όλα.
Κι αυτό ήταν το ηλεκτρικό τιμόνι! Στο μεταίχμιο της νέας χιλιετίας εμφανίστηκε για πρώτη φορά η ηλεκτρική κρεμαγέρα, που σήμερα εφαρμόζεται καθολικά από το σύνολο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Το σύστημα της TRW χρησιμοποιούσε ηλεκτρικό μοτέρ για την υποβοήθηση, μειώνοντας την κατανάλωση καυσίμου και τις εκπομπές ρύπων καθότι δεν «τράβαγε» ενέργεια από τον κινητήρα για να λειτουργήσει, όπως η παραδοσιακή υδραυλική αντλία. Στο Punto έκανε πρεμιέρα και η λειτουργία City, που έκανε «πούπουλο» το τιμόνι και διευκόλυνε τους ελιγμούς στο παρκάρισμα.
