Τα πρώτα πράγματα που κοιτάει κάποιος όταν ανοίγει πόρτα σπορ αυτοκινήτου είναι το τιμόνι, τον λεβιέ και τα καθίσματα. Η ματιά στο τιμόνι πιάνει και τα πεντάλ, που είθισται να αστράφτουν από το αλουμίνιο, όμως τα περισσότερα βλέμματα στρέφονται εκεί που πιάνει και κάθεται ο οδηγός. Για το δεύτερο σκέλος, υπεύθυνη είναι η πασίγνωστη ορολογία «μπάκετ καθίσματα».
Δεκαετίες τώρα αποτελούν συνώνυμο και θεμέλιο της σπορ θέσης οδήγησης, με εταιρίες όπως η Recaro να μετατρέπονται σε κολοσσούς προμηθευτών για την αυτοκινητοβιομηχανία. Τα μπάκετ καθίσματα ξεχωρίζουν από το βαθύ έδρανο και τα έντονα πλαϊνά, που τοποθετούν τον οδηγό μέσα στο αυτοκίνητο και τον «ασφαλίζουν» στο σημείο, από τις δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά το φρενάρισμα και τις καμπές. Το «μπάκετ», ή «bucket», προέρχεται από την αγγλική ερμηνεία του κουβά. Καμία σχέση με το στοίχημα, βεβαίως. Απλή παρομοίωση με τα πρώτα καθίσματα του είδους, που θύμιζαν εν μέρει το καθαριστικό σκεύος. Στις ρίζες αυτής της ερμηνείας, εντοπίζεται και η διαχρονική παρερμηνεία, η οποία καθιέρωσε με αυτή την ονομασία το συγκεκριμένο τύπο καθισμάτων.
Τα πρώτα bucket εμφανίστηκαν πολύ παλιά, λίγο μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου. Τότε που οι καμπίνες των αυτοκινήτων διέθεταν δυο μονοκόμματους πάγκους, τόσο για τους εμπρός όσο και τους πίσω επιβάτες. Οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές άρχισαν να διακρίνουν ένα εργονομικό πρόβλημα, με οδηγικές προεκτάσεις. Ο λεβιές ταχυτήτων, που σιγά σιγά άρχιζε να μεταφέρεται στο δάπεδο, αναγκαστικά τοποθετούνταν μακριά ή ξεφύτρωνε μέσα από το ταμπλό λόγω του καναπέ, δυσχεραίνοντας το έργο του οδηγού κατά την αλλαγή σχέσεων. Αυτό, σε συνδυασμό με το σχεδόν επίπεδο έδρανο, δημιουργούσε μια ιδιαίτερα άβολη θέση οδήγησης. Επιπλέον, λόγω κατασκευής, πλευρική στήριξη στις στροφές δεν υπήρχε ούτε για δείγμα.
Για να αντιμετωπίσουν τα εν λόγω προβλήματα, εφηύραν την ιδέα του μονού καθίσματος. Ανεξάρτητες θέσεις για οδηγό-συνοδηγό, που απελευθέρωναν χώρο στην κεντρική κονσόλα και στήριζαν πιο σωστά το σώμα, όντας παράλληλα πιο αναπαυτικές. Τα καθίσματα αυτά, αποτελούνταν από ένα έδρανο σχεδόν ημικυκλικού σχήματος και πλάτη, που διέθετε μικρά εξογκώματα στα πλαϊνά. Ένα σχήμα που νοερά, παρέπεμπε σε κουβά. Εξ ου και ο όρος «bucket seats». Από τα πρώτα αυτοκίνητα με τον καινοτόμο –για τότε- τύπο καθισμάτων, ήταν το VW Beetle, δια χειρός Ferdinand Porsche.
Τα μπάκετ καθίσματα κέρδιζαν σταθερά έδαφος έναντι των καναπέδων στη Γηραιά Ήπειρο, όμως στην Αμερική ήταν πιο παραδοσιακοί. Εκεί, οι μονές θέσεις αποτελούσαν προνόμιο σπορ κατασκευών και αναφέρονταν ως premium στοιχεία έξτρα εξοπλισμού. Κάτι που συνέβαινε και στην από δω μεριά του Ατλαντικού, αλλά σε περιορισμένη έκταση. Με την πάροδο των ετών οι πάγκοι αποσύρθηκαν και οι καμπίνες των επιβατών απέκτησαν τη μορφή που τις ξέρουμε σήμερα, με τις δυο ανεξάρτητες θέσεις μπροστά και την τριθέσια διάταξη πίσω (η οποία ονομαζόταν «semi bucket» αρχικά). Όπως, όμως, έχει συμβεί με πολλές έννοιες της καθημερινότητας, το πέρας των ετών αλλοίωσε την ετυμολογία.
Ο όρος «bucket» αναβαθμίστηκε σε προσδιορισμό των σπορ καθισμάτων (sport seats), παρόλο που ετυμολογικά και ιστορικά, αντιστοιχεί στα κανονικά καθίσματα! Είτε, δηλαδή, οδηγεί κάποιος ένα από μίνι αυτοκίνητο ή ένα σπορ, σε μπάκετ κάθισμα κάθεται, με την κυριολεκτική έννοια! Αλλά λόγω αυτής της σημειολογικής μεταβολής, ως μπάκετ πλέον αναγνωρίζουμε αυτό του κορεατικού hot hatch. Τα sport seats, τώρα, έχουν φτάσει σε σημείο να κατασκευάζονται ως μονοκόμματα στοιχεία ανθρακονημάτων σε κατασκευές επιπέδου 911 GT3, με στήριξη που συναγωνίζεται καθαρόαιμα αγωνιστικά καθίσματα. Αλλά εμείς «μπάκετ» μάθαμε να τα λέμε, μπάκετ τα αγαπήσαμε!
