Η A-Class παρουσιάστηκε το 1997 και προκάλεσε σάλο. Αφενός, με το γεγονός της μετάβασης στην μπροστοκίνηση για πρώτη φορά στην Ιστορία της Mercedes. Αφετέρου, με την τούμπα στο τεστ αποφυγής ταράνδου, που αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη διάδοση των συστημάτων ελέγχου ευστάθειας, που σήμερα είναι υποχρεωτικά. Την ίδια ιδέα, αλλά σε πολύ διαφορετική εκτέλεση, είχαν στο μυαλό τους οι Γερμανοί 20 χρόνια πριν.
Δείτε ακόμα: Πωλείται η μοναδική Mercedes 190E με V12 κινητήρα!
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 και εν μέσω εξέλιξης της 190E, η σκέψη για ένα μικρομεσαίο χάτσμπακ που θα τα έβαζε με το VW Golf, ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Η Mercedes κατασκεύασε πρωτότυπα της «190Ε Compakt», με τρίθυρο και πεντάθυρο αμάξωμα, ωστόσο το 1981 καταστράφηκαν, καθότι οι ιθύνοντες πίστευαν πως δεν θα υπήρχε το ανάλογο αγοραστικό ενδιαφέρον για έναν πολυτελέστερο, αλλά και πολύ ακριβότερο ανταγωνιστή του Golf. H απήχηση της κανονικής 190E (σεντάν και estate) τους δικαίωσε πανηγυρικά, πουλώντας σχεδόν 2 εκατομμύρια αντίτυπα.
Διαβάστε επίσης: Το ρεκόρ των 200+ ωρών της Mercedes 190E 2.3-16
Οι χάτσμπακ πάντως, επίσης απέκτησαν φίλους. Κι ας μην πρόλαβαν να τις δουν πολλοί. Ο καροσερίστας Eberhard Schulz ήταν ένας εξ αυτών. Η εταιρία του, Schulz Tuning, δραστηριοποιούνταν στις μετατροπές Mercedes. Έτσι, αποφάσισε να δώσει στην 190E Compakt την ευκαιρία που η φίρμα από τη Στουτγκάρδη αρνήθηκε. Πατώντας στο σασί της W201, προσάρμοσε το πίσω μέρος μιας W124 Wagon, μίκρυνε τις διαστάσεις (μήκος-μεταξόνιο) και δημιούργησε την 190E City, το 1991. Σε τρίθυρη και πεντάθυρη εκδοχή, με τον εξακύλινδρο εν σειρά των 2.6 λίτρων και 160 ίππων κάτω από καπό, ο Schulz όχι μόνο δημιούργησε την πρώτη μικρομεσαία Mercedes, αλλά και το δεύτερο πισωκίνητο hot hatch μετά το Talbot Sunbeam Lotus.
Δείτε ακόμα: Το Opel Calibra 2ης γενιάς που δεν είδαμε ποτέ
H Mercedes δεν υποδέχτηκε με καλό μάτι την «ντεμέκ» Compakt, απαγορεύοντας στη Schulz Tuning να τοποθετήσει το «Αστέρι» στο αυτοκίνητο. Μόλις 4 φημολογείται ότι κατασκευάστηκαν (δυο τρίθυρες και ισάριθμες πεντάθυρες), με τον Schulz να υποφέρει από αυτό ακριβώς που προέβλεψαν οι συμπατριώτες του: αυξημένο κόστος και ελάχιστη ζήτηση.
