Η πλατεία είναι ένας από τους πιο διαχρονικούς γρίφους στην οδήγηση, όταν μιλάμε για Ελλάδα. Ποιος έχει, ποιος δεν έχει και ποιος τελικά τηρεί την προτεραιότητα, χαμός στις εξόδους, εκνευρισμός και τελική κατάληξη σε αυτό ακριβώς που δημιουργήθηκαν οι κυκλικοί κόμβοι, ώστε να αποτρέψουν: τη συμφόρηση. Στη Σουηδία, βρήκαν έναν καινοτόμο τρόπο να λύσουν τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν εκεί.
Καταρχάς, να σημειώσουμε τη βασική διαφορά των Σκανδιναβών (και όλων των άλλων χωρών, βασικά) από εμάς. Μόνο στην Ελλάδα, προτεραιότητα έχει αυτός που εισέρχεται στην πλατεία. Κίνηση που ουσιαστικά ακυρώνει το λόγο ύπαρξης του κυκλικού κόμβου, αναγκάζοντας σε διακοπή τη ροή της κυκλοφορίας εντός αυτού. Στη Σουηδία, εκτός ότι κινούνται κανονικά, εφαρμόζουν μια πρωτοποριακή μέθοδο για τη διέλευση των αστικών λεωφορείων.
Ενώ ο κυκλικός κόμβος λειτουργεί κανονικά για όλους τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου, τα λεωφορεία έχουν το προνόμιο να την «κόβουν» στη μέση. Όχι άναρχα, παίρνοντας προτεραιότητα «έτσι και ντε», ή βασιζόμενοι σε μια τροποποίηση του εκεί Κ.Ο.Κ. που θα τους έδινε τον πρώτο λόγο κατ’ εξαίρεση στην πλατεία. Οι Σουηδοί τοποθέτησαν σηματοδότες τόσο στην είσοδο, που τέμνει τη διέλευση των λεωφορείων, όσο και στις λεωφορειολωρίδες, αλλά και μέσα στην πλατεία στο σημείο εξόδου. Εκεί δηλαδή όπου το λεωφορείο εξέρχεται και διακόπτει την κυκλοφορία των οχημάτων, εντός του κόμβου. Τέσσερα φανάρια σε μια πλατεία, για να εξασφαλιστεί η ομαλή προσαρμογή όλων στις ιδιαίτερες συνθήκες. Δεν χρειάζεται να φανταστούμε τι μακελειό θα συνέβαινε εδώ, αν ποτέ έπαιρνε κάποιος την απόφαση να πειραματιστεί με εναλλακτικές μορφές κυκλικών κόμβων…
