Η Kia σήμερα έχει δυο εξαιρετικά sportscar στο παλμαρέ της, τόσο στο βενζινοκίνητο όσο και το ηλεκτρικό μέτωπο. Μιλάμε, φυσικά, για τα Stinger και EV6, που έχουν αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές και έχουν κάνει «κηδείες» σε πολυδιαφημισμένους αντιπάλους. Πριν 27 χρόνια, όμως, η γκάμα των Κορεατών απαρτιζόταν από μοντέλα όπως τα Pride, Sephia και Shuma. Παρόλα αυτά, ο όρος «σπορ αυτοκίνητο» δεν ήταν άγνωστος στη φίρμα από τη Σεούλ. Για την ακρίβεια όχι μόνο δεν ήταν άγνωστος, αλλά έφερε την αιγίδα της Lotus!
Οι Άγγλοι λάνσαραν το 1989 τη δεύτερη γενιά Elan, σε εντελώς διαφορετική εκτέλεση από τη θρυλική πρώτη. Αρκετά μεγαλύτερη σε διαστάσεις, με υπερτροφοδοτούμενο μοτέρ ιαπωνικής προέλευσης και, κυρίως, με την κίνηση στον μπροστινό άξονα δεν άργησε να προκαλέσει αντιδράσεις. Η Lotus, όπως σε πολλές περιπτώσεις λανσαρίσματος μοντέλου στην ιστορία της, πόνταρε πολλά εμπορικά στην Elan M100, αλλά η υποδοχή από το κοινό δεν είχε σχέση με τις προσδοκίες. Μόλις 3 χρόνια αργότερα, το Hethel αναγκάστηκε να βγάλει εκτός παραγωγής το αυτοκίνητο, έπειτα από ούτε 3.900 πωλήσεις (3.855). Ευτυχώς για τους ίδιους, η επίμονη επιλογή σωτήρα αποδείχθηκε πολύ πιο εύστοχη (βλέπε Elise).
Το αρχικό πλάνο παραγωγής, ωστόσο, προέβλεπε τουλάχιστον 5.000 μονάδες για την Elan. Η αρχική παραγγελία της Lotus στην Isuzu, από όπου προέρχονταν οι δυο 1.600άρηδες κινητήρες (ατμόσφαιρα και τούρμπο), ήταν για 4.655 κομμάτια και προοπτική για άλλα 350, αν οι πωλήσεις πήγαιναν βάσει σχεδίου. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, οπότε οι Άγγλοι βρέθηκαν με 800 κινητήρες στοκ και τα δικαιώματα για την πλατφόρμα ενός μοντέλου, που κανείς δεν ήθελε να αγοράσει. Το ζήτημα με τα μοτέρ λύθηκε το 1994, όταν η Elan επανήλθε στην παραγωγή για μια φουρνιά 800 μονάδων, τις οποίες η Lotus «σκότωσε» τιμολογιακά απλά και μόνο για να αδειάσουν οι αποθήκες. Αποθήκες, βέβαια, που έσφυζαν από και από άλλα εξαρτήματα, όπως πατώματα, αναρτήσεις κλπ.
Κάπου εδώ εμφανίστηκε ως ιδανική λύση η Kia. Οι Κορεάτες ήθελαν έναν «κράχτη» να τους ανεβάσει το στάτους, και τον βρήκαν στα απομεινάρια της Elan. Αγόρασαν τα εμπορικά δικαιώματα χρήσης του ονόματος, μαζί με ολόκληρο το απαραίτητο hardware (πάνελ αμαξώματος, μηχανικά μέρη κλπ), αλλά όχι με σκοπό να κατασκευάσουν μια Lotus με διαφορετικά σήματα. Κινητήρες δεν υπήρχαν σε απόθεμα, αλλά θα μπορούσαν να παραγγείλουν από την Isuzu. Τα κεντρικά στη Σεούλ, όμως, ήθελαν ένα αυτοκίνητο που να ήταν Kia κάτω από το δυναμικό αμάξωμα. Έτσι, έδωσαν τη διαταγή για ριζικές αλλαγές.
Κάτω από το καπό μπήκε ένας 1.800άρης ατμοσφαιρικός 151 ίππων, τα πίσω φανάρια από την Alpine A610 αντικαταστάθηκαν με άλλα, ενώ και το εσωτερικό άλλαξε η διαρρύθμιση, με σημαντικότερη διαφοροποίηση το ογκώδες τιμόνι με τον αερόσακο. Η Kia Elan μπορεί να μην είχε τον 1.6λτ. τούρμπο των 170 ίππων, αλλά το βάρος παρέμενε χαμηλά. Με μόλις 1.070 κιλά απόβαρο, το κορεατικό πια sportscar μπορούσε να επιταχύνει στα 100 χλμ./ώρα από στάση εντός 7,4 δλ., φτάνοντας παράλληλα τα 220 χλμ./ώρα τελικής, διατηρώντας πρακτικά αναλλοίωτα τα δυναμικά χαρακτηριστικά που του είχαν προσδώσει οι μηχανικοί της Lotus.
Η Ασιάτισσα Elan διατέθηκε αποκλειστικά σε χώρες όπου δεν κυκλοφορούσε η Βρετανίδα αδερφή της, δηλαδή στη Νότιο Κορέα και άλλες χώρες της Ασίας. Έμεινε στην παραγωγή για 3 χρόνια (1996-1999) και πούλησε ακόμα λιγότερο από τη Lotus, μόλις 1.056 κομμάτια. Ως αποτέλεσμα, είναι και πολύ πιο σπάνια/δυσεύρετη/συλλεκτική από εκείνη!
